dante537
06-08-2010 @ 01:53 | Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα -- τι τρέλλα! --
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό».
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
καθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
....Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι...
Καβάφης, ένας γέρος
::up.:: | |
φλοισβος
06-08-2010 @ 02:02 | Λέει πολλά..... | |
Ναταλία...
06-08-2010 @ 03:04 | ΜΟΝΗ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ
ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ
ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΓΕΡΑΣΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ
ΑΛΛΟΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ
Δυνατό ::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Nikos Krideras
06-08-2010 @ 04:51 | πολύ ωραίο Γιάννη ! αλλά εγώ προτιμώ τό γέλιο από τό κλάμα ::wink.:: | |
LA'I'KOS
06-08-2010 @ 05:22 | ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕ.
Α ΡΕ ΠΟΣΟΙ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑΝ ΠΙΣΩ.
| |
LA'I'KOS
06-08-2010 @ 05:22 | ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ
Ή ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΣΥΓΚΙΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ | |
Celestia
06-08-2010 @ 08:07 | ΜΟΝΗ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ
ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ
ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΓΕΡΑΣΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ
ΑΛΛΟΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ
::cry.::
Πολυ ωραιο!
Συγκινηθηκα!
::up.:: ::theos.:: | |
 |
