| |
Το σούπερ μάρκετ!!
Από το διαγωνισμό Amstel trash stories που διοργανώνει αυτή την εποχή η Amstel! πατήστε στο google Amstel trash stories και θα σας βγάλει...
Καθόταν σχεδόν χαλαρή πάνω στη μικρή πεντακάθαρη πετσετούλα της και χάζευε τη θάλασσα που πανέμορφη, καταγάλανη ανοιγόταν μπροστά της.. είχε σχεδόν ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να κάθεσαι σε μια παραλία και να μην κάνεις απλώς τίποτα.. δέκα χρόνια τώρα χρόνια η ζωή της με τα παιδιά και τον Τάκη της απορροφούσαν όλο το χρόνο και την ενέργειά της.. φέτος μόνο που είχε στείλει τα παιδιά κατασκήνωση, δέχτηκε τελικά την πρόσκληση της παλιάς της κολλητής, να την επισκεφτεί στο νησί της, μετά από πολλές πιέσεις... κάθε στιγμή της τόσα χρόνια, περιστρέφοταν γύρω από τον μικρόκοσμο του σπιτιού της... σκούπισμα, σφουγγάρισμα, μαγείρεμα και φροντίδα των παιδιών... κάποια στιγμή αναγκάστηκε ν' αφήσει τη δουλειά της για να προσέχει όσο το δυνατόν καλύτερα τα μωρά.. δεν υπήρχε ανάγκη να δουλέψει κι εκείνη.. έτσι της είχε πει ο Τάκης στην αρχή... κι εκείνη δέχτηκε.. κλείστηκε έτσι στο σπίτι κι αφοσιώθηκε στα καθήκοντά της ως μητέρα και σύζυγος... στην αρχή της άρεσε.. να μην έχει να σηκωθεί νωρίς νωρίς το πρωί, να μην τρέχει πάνω κάτω σαν τρελλή στους δρόμους της Αθήνας.. μα σιγά σιγά διαπίστωσε πως όλος ο κόσμος της συρρικνώθηκε μέσα σ' αυτούς τους τέσσερις τοίχους.. σκούπισμα, σφουγγάρισμα,ξεσκόνισμα, μαγείρεμα και πάλι από την αρχή.. και ούτε έβγαινε πια πολύ έξω.. στην αρχή βγαίνανε με τον Τάκη, περνούσαν όμορφα.. μα σιγά σιγά εκείνον τον απορρόφησε όλο και περισσότερο η δουλειά του.. όλη μέρα έλειπε στο νοσοκομείο, πολλές φορές βράδια ολόκληρα.. κι έτσι σταδιακά ξέχασαν να βγαίνουν...να ζουν.. Μόνη της βόλτα είχε καταντήσει τελικά το σούπερ μάρκετ και το μεγάλο εμπορικό κέντρο της περιοχής της.. πήγαινε κάθε μέρα σχεδόν και ξεχνιόταν με τις ώρες στα ράφια με τα χιλιάδες προιόντα και στους διαδρόμους με τα καταστήματα.. στην αρχή την ενθουσίαζε ν' αγοράζει συνέχεια πράγματα, πότε για 'κείνη πότε για τα παιδιά... μα σιγά σιγά έγινε ρουτίνα κι αυτό με τα χρόνια... τώρα που καθόταν στη παραλία χωρίς να κάνει τίποτα μετά από πολλά πολλά χρόνια, τώρα μόνο συνειδητοποιούσε το κενό που κάλυπταν αυτές οι αγορές μέσα της.. την απουσία του Τάκη, την απομόνωση... αυτά σκεφτόταν καθώς κοιτούσε το καροτσάκι του σούπερ μάρκετ που είχε ξεβράσει λίγο πιο πέρα στην παραλία το κύμα.. έτσι έμοιαζε και η ζωή της σκέφτηκε... ένα καροτσάκι πεταμένο στα σκουπίδια.. αργά σηκώθηκε μπήκε στο νερό... έκανε ένα βήμα κι ύστερα άλλο ένα... κι άλλο ένα... άφησε πίσω το καροτσάκι της ρουτίνας της.. κι όλη την άχαρη ζωή της μέχρι εκείνη τη στιγμή.. καθώς η θάλασσα την τύλιγε, ένιωσε λυτρωμένη ξαφνικά απ΄ όλα αυτά τα χρόνια ρουτίνας που τη βάραιναν... μόνο για τα παιδιά μου, σκέφτηκε, μόνο γι' αυτά θα κάνω λίγο ακόμα υπομονή.. κι ύστερα.. χαρούμενη άρχισε να κάνει σχέδια για το μέλλον πλατσουρίζοντας σα μικρό παιδί μέσα στο νερό... βγήκε επείτα από λίγο πάλι στην παραλία... πήρε το καροτσάκι και το έσπρωξε με όλη της τη δύναμη στη θάλασσα.. ας το πάρει το κύμα σκέφτηκε.. μαζί με τη ρουτίνα μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
