| |
| | Δέντρο, το δέντρο |  | | |
Δέντρο, το δέντρο
βράχο, το βράχο
Περνούν οι μέρες της βροχής
Και σταματούν και ξεκινούν
στο μονοπάτι της ζωής.
Μέσα απ'τον τοίχο, στην ίδια τρύπα,
στα ίδια κάγκελα, παντού.
Στενεύει ο τοίχος, στενεύει ο δρόμος
κι όλο ανοίγει η πληγή.
Κελί μεγάλο η ζωή, χωρίς φως,
χωρίς ψωμί για σκέψη.
Ψάχνεις το φως, ψάχνεις την τρύπα,
με την σκέψη σου δένεις με ράματα σφιχτά
την πληγή. Μα εκείνη όλο ανοίγει κι εσύ
πρέπει να την κρατείς σταθερά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ | | | |
|
φλοισβος
08-08-2010 @ 05:08 | Τι έγραψες πάλι Γιάννη μου!!!!!!!!!!!!!! Υπέροχο!!!!! Καλή Κυριακή! | | Ναταλία...
09-08-2010 @ 02:34 | Ψάχνεις το φως, ψάχνεις την τρύπα,
με την σκέψη σου δένεις με ράματα σφιχτά
την πληγή. Μα εκείνη όλο ανοίγει κι εσύ
πρέπει να την κρατείς σταθερά.
Πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | Christa E.
09-08-2010 @ 09:06 | Ψάχνεις το φως, ψάχνεις την τρύπα,
με την σκέψη σου δένεις με ράματα σφιχτά
την πληγή. Μα εκείνη όλο ανοίγει κι εσύ
πρέπει να την κρατείς σταθερά.
Πολύ σωστός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
