| |
Ένα ψηλό αρχοντόπουλο
πέρασε στο κατόφλι
με κοίταξε με παράπονο
παρηγοριά να το βρει
Κοιτούσε το αρχιπέλαγος
που του χαμογελούσε
με τα άσπρα σπίτια του, τα χαμηλά
μα αυτός όλο θρηνούσε
Έχει ένα πόνο στην καρδιά του
που φυγε απ'την πατρίδα του
ξέχασε την γειτονιά του
τους φίλους, τους ανθρώπους του
τη μάνα του, τη γωνιά του
Όσες πατρίδες κι αν πατεί
καμιά δεν τον γλυκαίνει
συνοδοιπόρος του η σιωπή
κι αυτή θα τον πικραίνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
