| |
Ήρθε η στιγμή να ζήσω , ν’ ανοίξω τα φτερά μου.
Μα κάπου στη γωνία τελειώνει η χαρά μου.
Σ’ ένα κρεβάτι τρέμω γιατί όλα πια χαθήκαν
και τώρα που πονάω , όλοι μ’ απαρνηθήκαν .
Οι φίλοι στις πλατείες με έχουν ξεγραμμένο
και κάθε όνειρό μου μοιάζει να ‘ναι χαμένο .
Πύρινο μαύρο χιόνι ανάσταση προσφέρει
και ψιθυρίζει τάχα πως θα με συνεφέρει
ΡΕΦΡΕΝ
Χιονίζει στα όνειρά μου , μα εγώ δεν νιώθω κρύο
Σκόνη μες στην ψυχή μου , λέει η καρδιά μου «αντίο» .
Με πλημμυρίζει ζάλη και γέλιο στα όνειρά μου.
Με μιας έρχονται οι φίλοι και κάθονται κοντά μου .
Όλη η ζωή μου τώρα ονειρεμένη μοιάζει ,
μα σαν περνάει η ώρα τ’ όνειρο ξεθωριάζει .
Κοφτή ανάσα παίρνω , χάνεται η πνοή μου
και σαν τελειώσει η σκόνη , τελειώνει κι η ζωή μου.
Ζάλη μες στο μυαλό μου , οι φλέβες μου μαυρίζουν
και σαν τα μάτια ανοίγω οι φίλοι μου δακρύζουν .
Τ’ όνειρο μ’ άσπρη σκόνη απόψε υπογράφω
κι οι φίλοι μου λουλούδια ρίχνουν σε έναν τάφο .
ΡΕΦΡΕΝ
Χιονίζει στα όνειρά μου , μα εγώ δεν νιώθω κρύο
Σκόνη μες στην ψυχή μου , λέει η καρδιά μου «αντίο» .
Με πλημμυρίζει ζάλη και γέλιο στα όνειρά μου.
Με μιας έρχονται οι φίλοι και κάθονται κοντά μου .
01/03/07
Στέλλα Καμπάνη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
