| |
Η δική μου ελπίδα
είναι ξυπόλυτο χαμίνι
Πλατσουρίζει εδώ κι εκεί
σε φαντασίας τα ρεύματα
Πατάει αχινούς
αυτούς με τα κατακόκκινα του έρωτα αγκάθια
Μου θυμώνει για νυχτερινές απιστίες
με την απογοήτευση
Σκαρφαλώνει σε παιδική μουριά
τρώει και πασαλείβεται στιγμές
Τσακίζεται σε σκληρά βράχια
των ηλιθίων τάχα ξέρω
και βαφτίζει την πτώση ανθρωπιά
Δίνει υποσχέσεις
δεν θα σ’ αφήσω ποτέ
και κρύβεται
πίσω από βαριά τα σύννεφα δυσκολιών
Ωστόσο κρατά την υπόσχεσή της
γυρνάει πάντα μ’ ένα γέλιο
στον ώμο με σκουντάει
Εδώ είμαι , πάμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
