| |
Οδήγησα τις λέξεις στο οροπέδιο της σκέψης σου...
καρφίτσωσα όλα τα γράμματα σ' ένα λευκό περιστέρι...
μνημόνευσα στο πέταγμα του τον τόπο σου...
κι ας είναι σκοτεινό το πέπλο της βραδιάς...
στην συναίνεση του δωροδόκησα το ποιό φωτεινό αστέρι...
να μην μπερδέψει την διαδρομή...
για να είσαι Εσύ ο αποδέκτης...
Τώρα σχημάτισε όλες τις έννοιες...
απ' της εφηβείας μου τα χτυποκάρδια...
συν-αισθήματα και πόθους πλέξε...
πάνω σ' ένα μεταξένιο σεντόνι...
εκεί θα συναντήσω την μορφή σου...
μαγνητίζοντας την ζωή μου μέσα σου...
ηλιαχτίδας ζεστασιά...
με τα ποιό τρυφερά χρώματα...
ακόρεστα να σου χαρίζουν χαμόγελα...
στο πρώτο στίγμα της αυγής...
κι εγώ θα ξεριζώσω ένα ουράνιο τόξο...
ανθοδέσμη για να πλέξω τούς χτύπους σου...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
