Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Απολογία
 
Μια στιγμή ήταν που,
με την πότε ζωηρή,
πότε οργισμένη της σπίθα
πάντα έκαιγε τις πιο πυκνές σελίδες.
Αυτές του βιβλίου
που δεν θα διάβαζε ποτέ κανείς.

Μια σελίδα,
βαμμένη στο αίμα του ονείρου,το μελάνι,
πάντα έκοβε σα λεπίδα το υφάδι απ΄το αύριο.

Γιατί ήταν μια σελίδα του βιβλίου που,
δεν θα διάβαζε ποτέ κανείς.
Γιατί ήταν το αίμα του ονείρου που έχυσα εγώ,
με κίνδυνο να αφήσω τη ψυχή
γεμάτη με...αλήθεια.

Θα κρατήσω τα ρέστα.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

25/07/09
 
hauntedmary
15-08-2010 @ 10:58
Αρκετά καλό.... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Μολυβένιος Στρατιώτης
15-08-2010 @ 11:28
Γιατί ήταν το αίμα του ονείρου που έχυσα εγώ,
με κίνδυνο να αφήσω τη ψυχή
γεμάτη με...αλήθεια.
::rol.:: ::up.::
curious
15-08-2010 @ 13:07
Γιατι ηταν μια σελιδα του βιβλιου που δεν θα διαβαζε
ποτε κανεις

το μελανι παντα εκοβε σαν λεπιδα

και τα λογια επισης, καλο
Μαβια Ηχω
15-08-2010 @ 13:07
::up.:: ::up.:: ::up.::
Αγνή
15-08-2010 @ 20:52
ωραίο
φλοισβος
16-08-2010 @ 02:07
Πάρα πολύ όμορφο!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο