| |
Ένα ηλιοβασίλεμα,
στο τρίτο μου βράδυ,
χωρίς εσένανε,
το πιο γλυκό μου χάδι.
ένα ηλιοβασίλεμα,
ξεπροβάλει πάλι,
και η λάμψη του,
βαραίνει το κεφάλι.
ένα ηλιοβασίλεμα,
σε πάει μακρυά,
σε μέρη ακατοίκητα,
δεν φωτίζει πια.
ένα ηλιοβασίλεμα,
σε κάποιον άλλο κόσμο,
όνειρο άπιαστο,
μην σε νοιάζει πια...
μα όσο κι αν είναι επώδινη,
η ηλιόφωτη φωτιά,
εκείνη μου θυμίζει,
και με καίει ξανά
Τρία βράδυα έχουν περάσει από τότε κι όμως μοιάζουνε αιώνες.
τρία βράδυα μοναξιάς που θυμίζουνε χειμώνες.
τρία βράδυα από τότε...κι όμως γιατί ζώ;
Τρία βράδυα,
ακόμα σε θέλω,
μα βαρέθηκα,
να σε περιμένω
πέφτει η νύχτα,
ο πόνος φωνάζει,
να την ξεχάσω,
να μην με νοιάζει.
σηκώνω το βλέμμα,
στ' αστέρια στον ουρανό,
μήπως την δω,
και λάμψω και γώ
και βλέπω ένα αστέρι,
να πέφτει αργά,
κάνω μια ευχή,
να είναι καλά,
κι ας πονάω εγώ, σαν σημάδι στον λαιμό
θα μένει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό...
Τρία βράδυα έχουν περάσει από τότε κι όμως μοιάζουνε αιώνες.
τρία βράδυα μοναξιάς που θυμίζουνε χειμώνες.
τρία βράδυα από τότε....κι όμως γιατί ζω;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
