| |
σε ενα δυάρι μόνος σου
πάλευες με τη σκόνη
τρία λαμπάκια κόκκινα
έφεγγαν στο σκοτάδι
σε ένα κάδρο γκριζωπό
τρεις βάρκες βυθισμένες
κι απάνω τους καθότανε
γλάρος μαστουρωμένος
πρασίνισαν τα σύννεφα
κόκκινα τα ακρογιάλια
κι εσυ γυρνούσες πάντοτε
με όλα τα παρτάλια
πίσω απ'τα μαύρα σου γυαλιά
είχες δυο μάτια λεηζερ
μες το πουκάμισο βαθιά
μια τρυφερή καρδιά
ελα, ελα
πιάσε το σκοινί
έλα, σήκω
άδραξε τη ζωή
και δεν μπορούσες το μυαλό
να το ελέγξεις πάλι
και δεν μπορούσες στον καιρό
να βάλεις χαλινάρι
και σου φευγε και σου φευγε
δειλά τον χαιρετούσες
αφου δεν είχες δύναμη
δεν είχες τσαμπουκά
και έπεφτες τόσο χαμηλά
στα πατώματα
όπου φαινόταν μια μορφή
τόσο θολή και ξένη
μα δεν φαινόταν η ψυχή
που είχες πουλημένη
βιάσου, βιάσου
πιάσε το νόημα
βιάσου, ξέχνα
το ηλίθιο κόλλημα
μες την τρομοκρατία σου
και την παραφροσύνη
δεν άντεξες, δεν άρπαξες
την ουρά απ'τη σελήνη
μάθε στη γη να περπατάς
κι άσε τις μαλακίες
όσο το παρελθόν θα κυνηγάς
θα μένεις ουραγός
της ίδιας της ζωής σου
δεν είναι αιώνες να χαλάς
με τόση ευκολία
δεν είναι αυγά να τα πετάς
ούτε άγραφα βιβλία
ελα, ελα
πιάσε το σκοινί
έλα, σήκω
άδραξε τη ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
