| |
Αγαπάς το σκούρο θόλο του ουρανού τη νύχτα,
τ'αστέρια που κρύβονται βαθιά στη καρδιά του,
τη καρδιά του που χτυπά στο ρυθμό της νεφέλης,
της ανάσας της πόλης που ξαγρυπνά.
Αγαπάς και τη μουσική της σιωπής μια μέρα του καλοκαιριού,
τις νότες αυτής της ξέφρενης γαλήνης που,
δαμάζει κι αναταρράσει μαζί τα σωθικά σου.
Αγαπάς τις γουλιές του ποτού ευτυχίας
που πίνεις στο μπάρ μιας παλιάς ιστορίας...
ακόμα και τη σκόνη του,
που σκεπάζει την ανιαρή,ξεδιάντροπη εικόνα των αισθήσεών σου.
Χαρτιά λευκά η ελπίδα,
τα γεμίζεις με αράδες γραμμάτων,
η καθαρότητά τους ξεθωριάζει...
το ίδιο και το κάποτε.
Ανόητο παιδί, φτιάξε αεροπλανάκια!
Γέμισε το μπλέ λευκό,
τις νότες αμφιβολίας με ψυθίρους των φτερών τους.
Τα χρόνια δεν συγχωρούν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
