| |
Ξάπλωσε στο πρεβάζι του ύπνου μου...
γυμνή κι άπλωσε την δροσιά σου...
στις σιωπής το χάραμα να ερωτευθούμε...
κατεβάζοντας τ' αστέρια στην αγκαλιά μας...
φώτισε το σκοτάδι της σκέψης...
φλέρταρε την στύση της αίσθησης...
αφέσου σαν ατσάλινο μετάξι...
σχημάτισε βαθιές χαράδρες μέσα μου...
με καταιγίδεςοργασμών τιμώρησε με...
φτιάξε μια αρένα πλημμυρισμένη με αίμα για πάρτι μας...
χωρίς λευκές γάζες που θυμίζουν θάνατο...
κι άσε τις στιγμές να καρφωθούν στην καρδιά μας...
με κραυγές να γκρεμίσουμε της γης τον πλανήτη...
κι άσε τους περαστικούς να επαιτούν...
χωρίς συν-αίσθημα...
δεν θέλω να χαρίσουμε ούτε μια ζαριά...
απ' το ξέφρενο ερωτικό παιχνίδι...
Περπάτησε στην γέφυρα της ζωής μου...
σπάσε τα σχοινιά και ξόδεψε με...
σ' ανένταχτους ορίζοντες...
πούλησε τον θησαυρό της ψυχής μου...
σ' ένα καράβι που φεύγει...
κι ας βουλιάξω στο πρώτο ναυάγιο που θα διαλέξεις...
αυτό το βράδυ όμως για πάντα θα επιπλέει...
κι εσύ νεράιδα της σκέψης...
στην πανδαισία μιας ηδονής που δεν πεθαίνει...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
