| |
Ποιος θα το έλεγε ότι εμείς
δύο σταγόνες της βροχής
θα καταλήγαμε στο χώμα,
και η αγάπη μας αυτή
σαν χελιδόνι στο κλουβί
σιγά σιγά χάνει το χρώμα;
Ποιος το περίμενε αυτό
να γίνει ένα παρελθόν
ένας έρωτας, μια αλήθεια,
και ότι θα ήμουνα εγώ
ένα παιδί στο παρελθόν,
ιππότης μέσ' στα παραμύθια;
Γύρισε ξανά,
εσύ είσαι η πνοή μου.
Γύρισε ξανά,
σκοτείνιασε η ζωή μου.
Γύρισε ξανά,
να βγω από της λύπης τα στενά.
Σε χρειάζομαι,
να ανήκω στα όνειρά σου.
Σε χρειάζομαι,
να βλέπω τη ματιά σου.
Σε χρειάζομαι,
να σ' έχω στο πλευρό μου πάλι, ξανά.
Ποιος ήξερε τι θα συμβεί,
πως σ' όλη αυτή τη διαδρομή
εμείς θα είμαστε οι χαμένοι,
και ότι απάνω στη στροφή
η μοναξιά ανυπομονεί
και να νικήσει περιμένει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
