Τα χωράφια το φως το σπίτι
το ρόπτρο με τα χρωματιστά γυναικεία δάχτυλα
στην πόρτα τη σκεβρωμένη
αλλά στη θέση της, όρθια
με το λουκέτο ακόμα πάνω
και το κλειδί σκουριασμένο, ακόμα στο γείσο της
με τα ζιζάνια να αρνούνται να ψηλώσουν τόσο
που να πνίξουν τα χνάρια
Όλα ίδια
όπως στις αφηγήσεις
Καράμπουρνα: το σπίτι των προγόνων μου
άθικτο
μόνο με το κρουστό περίβλημα
της αλισάχνης των χρόνων
μόνο με την ερημιά της θλίψης
να λιθοβολεί τα σπλάχνα
και κάτι αγριοπούλια να κρώζουν χαμηλόφωνα
από σεβασμό στις άγνωστες μνήμες
Καράμπουρνα: άθικτα σε πείσμα του αιώνα
Μήτε τη δόξα της Εφέσσου
μήτε της Σμύρνης την ευρωστία
Υλοτόμοι, χτιστάδες, βοσκοί
αλλά όχι πενία ψυχής
Καράμπουρνα: φως κι ερημιά
και μόνο ο άνεμος φέρνει τους θρήνους της Εκάβης
στα ήσυχα χαλάσματα
Τόσο μακρυά από την Τροία κι όμως πάντα τόσο κοντά
Οι συμβουλές της Ανδρομάχης μάταιες
Η Ελένη αδιάφορα, φιλάρεσκα
περιμάζεψε την αψεγάδιαστη ομορφιά της
κι επέστρεψε
σαν από ταξίδι αναψυχής
φρεγάτα καμαρωτή
με τα λάφυρα εκατοντάδων χιλιάδων στεναγμών
και τη φήμη της, οργιαστικά ακατάλυτη__________
