ierapostolos
27-08-2010 @ 14:16 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
monajia
27-08-2010 @ 14:19 | Τα χρόνια έγιναν καρφιά και με καρφώνουν,
Ξύλα που τρώει το σαράκι με σταυρώνουν,
Πικρό ποτήρι μου στυφό και άσπρο πάτο,
Εδώ σταμάτησα, δεν πάω παρακάτω.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ....ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
apelsini
27-08-2010 @ 14:29 | καρδιά που πάλλεται ποτέ να μην νεκρώνω.!!!!!!!
αυτό να κάμης.
πολύ ωραίο!!!! ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
poetryf
27-08-2010 @ 14:33 | χτυπά δυνατά και ρυθμικά η καρδιά των στίχων σου Σοφία μου! ::yes.:: | |
oneiropola
27-08-2010 @ 14:51 | Καταπληκτικο Σοφακι μπραβο και παλι !!! ::theos.:: ::theos.:: ::kiss.:: | |
φλοισβος
27-08-2010 @ 16:31 | Τα χρόνια έγιναν καρφιά και με καρφώνουν,
Ξύλα που τρώει το σαράκι με σταυρώνουν,
Πικρό ποτήρι μου στυφό και άσπρο πάτο,
Εδώ σταμάτησα, δεν πάω παρακάτω
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Lina (A.T.)
27-08-2010 @ 16:42 | Εγραψες!!!!!! Υπεροχο!!!!! ::up.:: | |
giannis0911
27-08-2010 @ 22:32 | Καλημέρα Σοφία ... ::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | |
peiraiotissa
28-08-2010 @ 02:04 | Στου έρωτά σου τον εξώστη σαν σπουργίτι,
Τι να πω.....απίστευτα όμορφο και ερωτικό!!!!!!!! ::hug.:: ::up.:: | |
Ναταλία...
28-08-2010 @ 04:32 | Χαρά κι΄ελπίδα με τον πόνο να φιλιώνω,
Καρδιά που πάλλεται, ποτέ να μην νεκρώνω.
πολύ ωραίο ::yes.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
φραγκοσυριανος
28-08-2010 @ 13:28 |
Έρωτες πολιορκητές και με αλώσαν
Και μες της θλίψης το κελί με παραδώσαν.
Μέσα στην άπνοια, τη μέρα τη δικάσιμη προσμένω,
Μήπως φυσήξει, τα φτερά μου πάλι δένω.
Μακριά να πάω, σ΄άλλα ύδατα της λήθης
Και σ΄άλλη χώρα να βρεθώ ξάφνου κομήτης,
Μα η απόφαση αιώνια καταδίκη,
Στου έρωτά σου τον εξώστη σαν σπουργίτι,
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
αντικλείδι
29-08-2010 @ 10:06 | ΕΥΓΕΕΕΕΕΕΕ , εξαιρετικό !!!!!!!!!!!!!!!!!!
αχ ρε Σοφία , γράφεις κάτι κομμάτια και **** τα κομμάτια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
 |
