| |
Για ποιους θεούς να καρτερώ, χωρίς εσένα
Γιατί να ψάχνω της ζωής το πεπρωμένο
Ό,τι κι αν έζησα το έχω πληρωμένο
Και δεν περίσσευε ποτέ κάτι για μένα.
Στην ομορφιά σου υποτάχτηκα μοιραία
Σαν μελλοθάνατος που ο λόγος δεν του βγαίνει
Όποιος αγάπησε τυφλά καταλαβαίνει
Πως ξενυχτάει μια ψυχή στην προκυμαία.
Κλείνω τα μάτια και σε βλέπω στ' όνειρο μου
Μέσα στα άσπρα σου βελούδινα σεντόνια
Κι άλλωτε πάλι στης αυλής σου την βιγόνια
Μ' ένα χαμόγελο γλυκό μονακριβό μου.
Ο έρωτας σου μουσική χωρίς τις νότες
Μια μελωδία που την γέννησε το πάθος
Ποτε δεν έψαξα να βρώ τι είναι λάθος
Μα έγω ακόμα σ' αγαπώ όπως και τότες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
