| |
ΔΕΝ ΦΤΑΙΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΔΕΣ
Είναι πικρό να μη σε θέλουν
Αλλά ακόμη πιο οδυνηρό, το να σε κοροϊδεύουν
Α ρε ζωή, πολύπλοκη!
Τι τα θελες, τόσα καλούπια;
Και δεν έφτανε μόνο αυτό
Ανακάτεψες και τη χημεία
Κι έκανες τις ανθρώπινες σχέσεις
Να είναι πλέον, μια αλχημεία
Και τώρα καλείται ο ποιητής
Να τα ταιριάξει όλα
Ταιριασμένα και αταίριαστα
Με μόνο όπλο του, το λόγο
Γράφει για μάτια καστανά
Κι αν λίγο αλληθωρίζουν
Το παραβλέπει κι εξυμνεί
Κάτι που είναι λίγο παρακάτω
Κι αν και το παρακάτω
Είναι ολίγον τι κουλό. Αλλάζει το τροπάρι.
Λέει γι αυτά που δεν φαίνονται
Και όποιον ο χάρος πάρει
Αρχίζει να μιλά για το μυαλό
Που ξεπερνά τα τετρακόσια
Κι αν δεν υπάρχει, ούτε κι αυτό
Τότε η ψυχή, είναι η λύση
Γιατί η ψυχή, ούτε που φαίνεται
την περιγράφεις όπως θέλεις
Κι αν κάποια στιγμή, φανεί κακιά
Μπόρα είναι θα περάσει
Α ρε ζωή, πολύπλοκη!
Δεν φταιν οι ποιητάδες
Αλλά εσύ, με τα πολλά καλούπια σου
Και την πολλή χημεία
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 31/08/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
