| |
[I][B][align=center]
Φθινοπώριασε. Πρέπει ν’ αλλάξουμε το ημερολόγιο
πάτα το play να δούμε την ταινία πάλι προς τα πίσω
εκεί που άρχισαν τα πάντα να υπάρχουν απ’ τη σιωπή, το τίποτα, το πουθενά
και πες μου αν έγινα η ζωή μες τη ζωή σου
ή απλά σου κράταγα παρέα δύσκολες μέρες
γεμίσαμε το ημερολόγιο όμορφα όνειρα και υποσχέσεις
χαρτάκια μ’ έγχρωμους στυλούς, σημαδεμένα μ’ ωραία λόγια
να μαρτυρούν πως κάτι αλλάξαμε σε τούτο εδώ τον κόσμο
να γίνει πιο χαρούμενος απ’ όσο ήταν. Ο σκατόκοσμος!
κι η παρουσία μας στο τίποτα, στο πουθενά να υπάρχει
η παρουσία μας απούσα, τυλιγμένη στη σιωπή
η πλάκα είναι πως στο δικό μας στέκι απουσιάζουμε
κι οι άλλοι που κάθονται στις θέσεις που καθίσαμε
εκεί που ήπιαμε τον πρώτο και τον τελευταίο καφέ
κι οι άλλοι θα λεν τα ίδια...
φθινοπώριασε. Μα τις ψυχές που αγαπούν μελαγχολία δεν τις σκιάζει
κι εγώ να σκέφτομαι ακόμα πόσο πόνεσα και δάκρυσα να φτάσω μέχρι εδώ
και πόσο κόπο έκανα για να κρατήσει η αγάπη
να μη χαθούμε σαν αστέρια όταν φτάνει το πρωί
να μη σβηστούμε απ’ το ταξίδι αυτού του χάρτη
απάντησέ μου αν το μπορείς, αυτή η σιωπή, αυτό το δάκρυ που κυλάει
αυτή η απαίσια, αλλοπρόσαλλη στιγμή, είναι τί σόι αγάπη;
θ' αρκούσε ένα “σ’αγαπώ”, μία συγνώμη, ένα κάτι να σαλεύει
μια νότα πένθιμη, ένα τραγούδι ανάγκης, “σε χρειάζομαι”
θ' αρκούσε, ώστε να μη χαθώ απ’ τη ζωή σου, η αναγνώριση
πως άρπαξα το χέρι σου και μόλις χώθηκες στην αγκαλιά μου, πέταξες
σαν το πουλί που βρήκαμε κατάκοιτο στο δρόμο και το σώσαμε
θ' αρκούσε ... συγνώμη, πήρα φόρα απ’ τον Αύγουστο και γράφω ακόμα
ήρθε ο Σεπτέμβρης κι είμαι εδώ. Καλό σου μήνα..
γιωργος_κ[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
