| |
Η βροχή δεν με αφήνει να την φωτογραφίσω
μου κρύβει μεγαλύτερες χαρές μέσα από τα δάκρυα της
Τι θα γίνει αν την ακουμπήσω
θα ναι σαν δάκρυα που πέσαν απ΄την ματιά της
Ούτε αυτή φτάνει ως τα αστέρια
μα έτσι κι αλλιώς είναι αναμνήσεις που θυμούνται
την άκουσα που έκλαιγε κάποια μέρα
θέλεις να ρθεις μαζί να κοιμηθούμε
Έλα να χορέψουμε έξω στην βροχή
και να χαθούμε στα δάκρυα της
δεν θέλω να κοιτώ τον ουρανό
και να μην βλέπω την ματιά της
Η βροχή είναι πάντα θλιμμένη και μελαγχολική
κι νιώθω πως καταπίνει το φεγγάρι
θέλει η δική της λάμψη να είναι μοναδική
μ'αυτή έχει δική της χάρη
Ακούω μια μελωδία λυπητερή
έξω ένα πιάνο λιώνει
η αγάπη μας τίποτα δεν σώνει
πεθαίνει όταν βγει ο ήλιος
Έλα να χορέψουμε έξω στην βροχή
και να χαθούμε στα δάκρυα της
δεν θέλω να κοιτώ τον ουρανό
και να μην βλέπω την ματιά της
Μα πες μου δεν κατάλαβες
πως η ματιά σου είναι η βροχή εκεί έξω
γι'αυτό θέλω να βγω έξω να χορέψω
μήπως και με προσέξεις
γι'αυτό μη σταματήσεις ούτε λεπτό
πλημμύρισε με πάλι
δεν με πειράζει που κρύψες το λαγαρό φεγγάρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
