| |
Μην μαζεύεις το φρέσκο χώμα...
θα φυτέψω στο παρτέρι όνειρα...
δυο δυο κάθε ημέρα ν' ανθίζουν...
απ' την ευωδιά τους να μεθώ...
κι όταν έρχεται η νύχτα...
τα χείλη σου θ' αγγίζω...
σαν τραίνο θα περνώ βάρβαρα...
εκτροχιάζοντας μέσα στα τούνελ της ανάσας σου...
κομμάτια τα κορμιά...
στις ράγες θα κυλιούνται σαν πόρνες...
χωρίς τίμημα...
χωρίς δανεισμούς...
μονάχα με ηδονές περίεργες...
το βράδυ θα παίζουμε στα όνειρά μας...
με νίκες της καρδιάς μας...
ξεσηκώνοντας τον λίθαργο των νεκρών...
σε μια επανάσταση τρελών ψυχών...
θέλω να σκοτώσουμε τον έρωτα...
κουβαλώντας μέσα μας...
βαθειά σαν ανοιχτή πληγή...
το τομάρι του στα κύτταρα μας...
φωνάζοντας πως είμαστε αθάνατοι...
εξουσιάζοντας τους οργασμούς...
που ξέχασαν στο πέρασμα τους...
εμείς θα λουζόμαστε...
ανεμίζοντας τα μαλλιά στα σύννεφα...
εμείς θα αγκυροβολήσουμε τα όνειρα...
σ' ένα δέος που θα κλονίζει...
σαν ηφαίστειο τα κύτταρά μας...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
