| |
Ναυσικά
(9) Ραψωδία ζ (Φαιακίδα)
Σε ποια αγκαλιά με ξέβρασε το κύμα,
Ποια είναι αυτή η ηλιοστάλαχτη κόρη ;
Ξέμεινε πάνω μου της θάλασσας η αρμύρα,
Πως βρέθηκες εσύ εδώ, ενώ χαθήκαν όλοι ;
Κόρη πες μου το όνομα σου,
Πέθανα μήπως και είσαι θεά ;
Ποιος άγγελος μ’ ακούμπησε στην αγκαλιά σου ;
Σ’ έχω δει στα όνειρά μου τα θολά.
-Πάνω στη γη που πάτησες σε λίγο θα κοιμάσαι
Αφού θα με γευτείς για πάντα θα χαθείς,
Της Πυθίας τους χρησμούς να τους θυμάσαι
Αν μ’ αγαπήσεις θα πρέπει να σβηστείς.
-Με σκότωσαν οι Χάρυβδες και οι Σκύλλες
Στον Άδη από καιρό συχνά πια κατεβαίνω
Δεν αντέχω της ζήσης άλλες λύπες
Θέλω απ’ των φιλιών σου το οξυγόνο ν’ ανασάνω.
Με μάγεψε η Κίρκη με τσάκισε ο Ποσειδώνας
Τραγούδησα με τις σειρήνες με έγδαραν τα κύματα
Βαρέθηκα να με τυλίγει της θλίψης ο κυκλώνας
Να μετρώ φθορές, πληγές του χρόνου τα χτυπήματα.
Γι’ αυτό πιάσου απ’ το χέρι μου και τρέχα με βιασύνη
Να συναντήσουμε πιο όμορφα τοπία και μάτια φλογερά
Τρέχα μ’ ορμή περίσσια το χρόνο να νικήσεις δεσποσύνη
Πριν κλείσουνε της ευτυχίας οι πύλες και μείνουμε σκιάχτρα νεκρά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
