| |
Μοναξιά αλλά με μέτρο
Στην αυλή μονάχος κάθομαι και περιποιούμαι τον κήπο.
Ποια αυλή δηλαδή, το μπαλκονάκι του τρίτου ορόφου,
μα για ποιόν κήπο μιλώ? τρεις γλάστρες είναι όλο κι όλο.
Η πρώτη έχει πετούνιες κίτρινες, λευκές και μοβ που τις λένε εποχιακές γιατί κρατούν για λίγο και γρήγορα μαραίνονται.
Στη δεύτερη γλάστρα υπάρχει ένα πανέμορφα άγριο φυτό που δεν ξέρω πως λέγεται, ανθίζει όμως στη χάξη και στη φέξη και η τρίτη γλάστρα περιέχει σκέτη σκόνη, χώμα ξερό και απότιστο, μιας και τα ανθισμένα κατακόκκινα ρόδα γεμάτα ζωντάνια που είχε μέχρι πρότινος δεν άντεξαν την άπνοια και την αρρωστημένη ζέστη της πόλης...
Εγώ με τη μοναξιά κάνω παρέα
νοιώθω να πνίγομαι, να ασφυκτιώ.
Μακριά σου αισθάνομαι σαν τα ρόδα,
που τα θυμίζει η σκόνη και το ξερό το χώμα.
Ενίοτε προσπαθώ να χαμογελώ
και τότε μου ‘ρχεται στο νου
το φυτό με την άγρια ομορφιά
που δεν ξέρω καν τ’ όνομά αυτού.
Φτάνει όμως, κουράστηκα πια,
πρέπει να βάλω στη ζωή μου κάτι φρέσκο,
κάτι πολύχρωμο ή κάτι έντονο έστω.
Ας είναι και εποχιακό, μια περιπέτεια νέα.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
