| |
| | Δεν Είχα Τι Να Πω |  | | | http://kanellia.wordpress.com | | |
Μίλησα με άνθρωπο που είχα να ακούσω χρόνια...
Συζητούσαμε για τα παλιά και το συναίσθημα ήταν ακριβώς το ίδιο με τότε... Μαζί και η νοσταλγία!
Είπαμε για τις ζωές μας, τα νέα μας...
Εκείνη παντρεύεται, παλεύει για το σπίτι της, ονειρεύεται τα παιδιά που θα έρθουν...
Πάνω στην κουβέντα μου είπε πως μιλάει μόνο εκείνη, να της πω τα νέα μου...
Δεν είχα απάντηση...
Όχι πως δεν έχουν αλλάξει με τα χρόνια τα πράγματα αλλά είχα να πω μόνο τα τυπικά, που σπουδάζω και τι σκοπεύω κι εύχομαι να κάνω... Της μίλησα για τα επιτεύγματα του αδερφού μου και την οικογένειά μου!
Δεν είχα τι να πω... Πόσο τραγικό μου ακούγεται...
Στο τέλος μου είπε πως χάρηκε που με άκουσε αν και η φωνή μου ήταν πιο βαριά, διαφορετική...
Νόμιζε πως ήταν επειδή είμαι άρρωστη αλλά πως λες πως δεν φταίει αυτό...
Είναι απλά κουρασμένη... Έχασα το κέφι που είχα μέχρι πριν λίγα χρόνια και μου το λένε διάφοροι τελευταία... Δεν έχω την αισιοδοξία που είχα, η πραγματικότητα μ' έχει προσγειώσει άσχημα...
Μην με ρωτάτε γιατί... Ναι, ξέρω, είμαι τυχερή... Έχω την οικογένειά μου, το σπίτι μου, τις σπουδές μου, τους φίλους μου... Αλλά ό,τι κι αν μου λέτε, όσο αχάριστη κι αν ακούγομαι μου λείπει αυτό το κάτι... Αυτό που θα μου έδινε ενέργεια...
Πόσα χρόνια τώρα βλέπω γύρω μου ζευγάρια που λάμπουν τα μάτια τους... Που δεν χρειάζεται να έχουν λεφτά για να βγουν και σε παγκάκια να κάθονται μια χαρά είναι αρκεί να είναι μαζί...Να είναι ερωτευμένοι!
Χθες είδα ένα ζευγάρι στο μετρό αγκαλιά... Πόσο μπορεί να πόθησα εκείνη την στιγμή μια τέτοια αγκαλιά...
Ο ίδιος πόνος χρόνια τώρα, το ίδιο κενό και πάντα η ίδια κατάληξη...
Σπίτι μόνη μου να γράφω και να κλείνομαι όσο περισσότερο μπορώ στον εαυτό μου...
Τώρα πια και να έρθει δεν έχω να δώσω τίποτα... Κουράστηκα πολύ, ειλικρινά...
[align=right][B][I]Κανελλία...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | And it was written up in the book of life... | | | |
|
αντικλείδι
03-09-2010 @ 06:00 | κι εμείς τι να πούμε Κανελλία ?
σκέψου να μην είχες και την δύναμη
της πένας , θα ήσουν εντελώς μόνη ...
η με σύντροφο και πιθανότατα μετά
από κάποια χρόνια "ξένοι στο ίδιο σπίτι" ...
άστα να πάνε , σε νοιώθω , αλλά ας ευχηθούμε
όλοι να έχουμε την υγεία και την ζωή μας ...
αν μη τι άλλο ...
ζώντας πάντα ελπίζεις και ποτέ δεν ξέρεις ...
εκτός κι αν απ`το παίδεμα έγινες ένα με την άρνηση ... | | Just Me!
03-09-2010 @ 06:17 | εκτός κι αν απ`το παίδεμα έγινες ένα με την άρνηση ...
Αυτό απέφευγα τόσα χρόνια μα δεν το γλίτωσα... Αλλά δεν πειράζει, έχω τα υπόλοιπα! ;)
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο! | | αντικλείδι
03-09-2010 @ 07:54 | και μόνο ο τρόπος που σχολίασες το δικό μου ποίημα
δείχνει άνθρωπο με ζωντάνια κι όχι τελειωμένο !!!
ΝΑΙ , το πιστεύω , προχώρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | monajia
03-09-2010 @ 08:30 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΤΕΛΕΙΟ..... | | φλοισβος
04-09-2010 @ 02:20 | Γράφεις.....Αγγίζεις.... Ξεχωρίζεις | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
