|
| Ποτέ δεν είναι αργά (τέλος χρόνου) | | | Ογδονταενός ετών εσύ μικρό σπουργίτι… κι εγώ ογδονταδυό
φεύγουν τα καλοκαίρια, φεύγουν οι χειμώνες… κι εγώ ακόμα εδώ.
Σου στέλνω τριαντάφυλλο, μη μου προσφέρεις αγκαθιά,
τώρα που η ζωή μας τελειώνει΄ έλα να σε πάρω αγκαλιά.
Τις ρυτίδες σου μην κρύβεις, τη φύση μην αρνείσαι,
τι τα χρόνια κι αν περάσαν΄ μικρό κορίτσι είσαι.
Εγγόνια τα παιδιά σου, σου χαρίσαν,
χαρές και χάρες τη ζωή σου τη γεμίσαν.
Στο παζλ της πορείας σου ένα κομμάτι απουσιάζει,
δέξου με έστω και τώρα΄ το δικό μου ταιριάζει.
Τι κι αν μεγαλώσαμε, τι κι αν γεράσαμε,
την πρώτη την αγάπη ποτέ μας δεν ξεχάσαμε.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| nmitrousis@mail.gr | | |
|
monajia 04-09-2010 @ 14:38 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Pavlos Melas 04-09-2010 @ 23:30 | Νά τα εκατοστίσεται | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 05-09-2010 @ 00:39 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | idroxoos 05-09-2010 @ 01:46 | ::yes.:: ::wink.:: | | φλοισβος 05-09-2010 @ 02:05 | Πάρα πολύ τρυφερό... | | Ναταλία... 05-09-2010 @ 04:11 | Τις ρυτίδες σου μην κρύβεις, τη φύση μην αρνείσαι,
τι τα χρόνια κι αν περάσαν΄ μικρό κορίτσι είσαι.
Τρυφερό και όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Ανατολικός 05-09-2010 @ 08:18 | όπως τα λέει η Ναταλία ... και η επιλογή του θέματος , μπράβο ... για τους ανομολόγητους και καταπιεσμένους έρωτες που κανείς μαζί τους δεν ασχολείται ....
::up.:: | | nikmitrou 06-09-2010 @ 23:32 | ::blush.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|