| |
| | Δυο ποιηματάκια για την ζωη |  | | |
ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΓΚΡΙΖΟ
Της ψυχής σου ελπίδα είναι η άνοιξη
όπως τα πουλιά που κελαηδούν,
τα φύλλα που πρασινίζουν
και τα λουλούδια, πολύχρωμα μας
τραγουδούν.
Δίχως μιλιά, με χρώμα
Δίχως νότα, με άρωμα
Ένα προς ένα κι όλα μαζί σαν μια
συμφωνική ορχήστρα, που όλο
γελά σιωπηλή.
Είναι ωραία τα δέντρα, τα ποτάμια
που μας ξεχνούν.
Μεγαλώνουν τα δέντρα...
θεριεύουν τα ποτάμια...
Ξεχνάς στον χρόνο την στιγμή,
"Τι ώρα είναι; Πότε θα πάω για δουλειά"
Όλα αυτά σου φαίνονται βαρετά...
ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (ή μάλλον θαυμαστικό;)
Ερωτηματικό στο μέλλον
Κι όλα αυτά που θα'ρθουν
Κι όλα αυτά που χάθηκαν με μιας.
Είναι όλα δωσμένα στη ζωή,
γραμμένα και παίζονται σε μια κλωστή.
Όπως υφαίναν οι κυρές στο αργαλειό
και σου φτιάχναν το πρώτο σου πλεχτό, θέλεις
δεν θέλεις...
Μη το λες πεπρομένο, πες το απλά ένα υφαντό
που το ρίχνεις στους ώμους σου για καιρό
και όλο σε βαρένει. Μα δεν το πετάς. Θες να το
κάψεις μα σε καίει από καιρό κι όλα αυτά που
σκέφτεσε, τα σκέφτομαι κι εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ | | | |
|
monajia
04-09-2010 @ 14:57 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ........ ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | galanidoy
04-09-2010 @ 22:39 | Λαμογιο....γράφεις όμορφα...!!!!!
καλημερα....!!!! | | sofiagera
04-09-2010 @ 22:56 | Δίχως μιλιά, με χρώμα
Δίχως νότα, με άρωμα
Ένα προς ένα κι όλα μαζί σαν μια
συμφωνική ορχήστρα, που όλο
γελά σιωπηλή ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολύ ωραίο!!!!! | | φλοισβος
05-09-2010 @ 02:10 | Πανέμορφα και τα δύο!! | | Μαυρομαντηλού
05-07-2012 @ 18:43 | συμφωνική ορχήστρα, που όλο
γελά σιωπηλή.~~~~~~~~~~~~ ΜΙΑ ΕΝΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΩ?????
~~~~~ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~~ ΠΑΙΞΤΕ ΚΑΤΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ ΤΙ ΝΑ ΠΩ????????
Ο,ΤΙ ΔΕ Σ'ΑΡΕΣΕΙ ...... ΞΗΛΩΝΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΟΛΗΣΟΥΜΕ???????????????????
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
