| |
σαστισμενη οταν σε δω , μπροστα
στη σιωπηρη ευγενεια της νυχτας,
να πεφτεις στο κεντημενο μπουστο τ΄ουρανου,
ασημοσπερμα που ξηλωθηκε απ το στερεωμα
και σβηνει μονοκονδυλια στη μαυρη μητρα χωρις ευχη..
μακιγιαρισμενη μεσα στους αιωνες να κρυβεις
το τατουαζ που χαραξες στο χερι της αλυσιδας
πιασμενη στα κατεργα του συμπαντος σου
αδυναμη, σκουπιζοντας μ ενα λευκο μαντηλι
οποιες λεξεις δεν τολμησαν , ξεμειναν και λεκιασαν τα χειλη
και να τ΄ανεμιζεις , σημαδι παραδοσης
στον τελευταιο ερωτα της μνημης
τοτε θαρθω να σ αγαπησω
σαν Σαμαρκανδη θα ντυθω μες τα χρυσα
σαν Σηκουανας θα μαγεψω καθε νυχτα
σαν Στρατηγος του Μεγ Αλεξανδρου θ αρνηθω
και θνητος σαν ερωτας
θα ξεχυλισω απο ποιηματα στα ματια,
γεματο στομα κρασι και χειλη σφιγμενα
το κεφαλι θα υψωσω μες τη νυχτα
στ ονομα νυμφων
που θα επικαλεστω για σενα
τοσο πολυ θα σ αγαπω....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
