| |
Χάλασα μες από τους κλώνους του ζαλισμένου πλήθους
το αγκάθι της σιωπής και σου τραγουδώ, αγαπημένη
και σου φωνάζω δυνατά για να μ'ακούσεις
μέσα απ'τους πλίνθινους τοιχους
προσμένοντας με κραυγές αγάπης να με λούσεις
Πες μου που βρίσκεσε κι εγώ θα σ'ακολουθήσω
μες από αγκάθια και φωτιές
γεμάτο από χαρές, αδειανό από λύπες
σαλεμένος από την θέρμη του καλοκαιριού σου
τότε θα 'ρθω και θα σου μιλήσω
Τα πάντα θ'αφήσω πίσω και δίπλα σου περπατώ
αρκεί να μην με αφήσεις γιατί θα μ'αφήσει η ζωή
μακρια από σένα αλλά κοντά σε μένα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
