| |
ΓΩΝΙΑ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΟΥ
Πως γινεται για πεστε μου, ατσαλι το βαμβακι
μες στη βροχη πως γινεται να΄χεις στεγνο σακακι
πως γινεται τ΄αντιο σου να μ’ εχει κανει λιωμα
και περα καθε λογικης, να σ΄αγαπω ακομα.
Η λογικη του ερωτα, σου λεω ειν΄ η τρελα
μεσα στο καταχειμωνο να βγαινεις με φανελα
να συζητας με το θεο κι ολο να του τη βγαινεις
γωνία αβύσσου και γκρεμου, να ξερεις που πηγαινεις.
Πως γινεται κι απ’ το πρωι χαμογελα χαριζω
και σε ρυθμο ζειμπεκικου στους δρομους ζωγραφίζω
πως γινεται κι απ΄τις επτα κοιταζω το ρολοι
τρελος και ανυπομονος «που εισαι;» να με τρωει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
