| |
Δώρο δικό της η μικρή μου φώκια η Νίνα,
που θλιμμένα με κοιτά με τα μάτια εκείνα.
Στο λαιμό της κρέμεται μια χάρτινη καρδιά,
που γράφει σ’ αγαπώ και μου θυμίζει τα παλιά.
Στα μάτια τα θλιμμένα καθρεφτίζεται η θάλασσα θολή,
τον πόνο να θυμίζει και την προσμονή.
Να γυρίσει πίσω στην Αλόννησο την καρτερεί,
τόπο στη μέση του Αιγαίου, μικρό και έρημο νησί.
Τόπο στη μέση του πουθενά και του παντού,
παρατημένο, αφημένο και το μυαλό αλλού.
Η θάλασσα θα λαμπυρίσει, το βλέμμα θα ανοίξει,
όταν σ' εμένα να επιστρέψει δε θα λησμονήσει.
προσθήκη 4.01.2011
Σε υπόγειο κρύο, υγρό και σκοτεινό κείτεται σε χάρτινο κουτί,
παλεύοντας για με, μνήμες και θύμισες ν΄αφανίσει εν μια νυκτί.
Υπόσχεση και όρκο ιερό της δίνω στο νησί αυτήν να επιστρέψω,
και στη νέα μου αρχή αυτό που της αξίζει να πάρει να επιτρέψω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
