| |
Σκέφτομαι...
τους τόπους που δεν χάιδεψα...
σε δαιμονισμένους χρόνους...
χαμένους...
νιώθω τα χέρια γιομάτα...
ταυτόχρονα άδεια...
κάποια ποτάμια...
γλίστρησαν ανά-μέσα απ' τα δάχτυλα...
μωρές θάλασσες έσταξαν πλάι απ' τα μάτια μου...
στέγνωσαν πριν τις γευτώ...
πριν καούν τα χείλη απ' την αλμύρα...
έζησα τόσους πλανήτες...
έχασα άλλους τόσους...
επί 5,επί 10,επί...χ...
που δεν χάρηκα...
δεν θυμάμαι...
έχασα το μπουκωμένο τευτέρι...
δεν χωρούσε τίποτε άλλο...
κι άρχισα να γράφω στα δέντρα...
στα πεζοδρόμια...
και κάποιοι μαλάκες περνούσαν και με σκέπαζαν...
η ζωή μου ήταν...
χαραγμένη κάτω απ' τις λειωμένες τους σόλες...
πατούσαν τις ανάσες μου...
και την δική σου πνοή αγαπημένη...
που έσερνες σαν σάλι πάνω στις σάρκες μου...
και σένα περαστική...
που εκείνο το βράδυ κι οι δυό μας...
αγκαλιάζαμε τον έρωτα...
όλα όμως τα έχω κρύψει...
στο καλάθι της μνήμης μου...
μονάχα ο θάνατος ίσως κερδίσει...
μπα...
δεν νομίζω...
ψυχές μου με έχει ανάγκη...
ζηλεύει κι ο χάρος...
μου ζητά έναν μικρό χώρο...
να φιλοξενήσω το σκιάχτρο του...
κάποτε...
όταν νικηθώ από την πάλη του...
αγαπημένη...
θα κολυμπήσουμε...
και σε άλλους τόπους...
θα ερωτοτροπήσουμε...
με διαφορετικά σχεδια-γράμματα...
θα πνιγούμε στης ηδονής τον πόθο...
σαν να είναι η πρώτη φορά...
που ιχνηλάτησαν τα κύτταρα...
κι αυτά σαν περιστέρια φτερούγιζαν...
θα ξανα-ταξιδέψουμε...
αγαπημένη...
να το θυμάσαι...
***
Σκέφτομαι...
...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
