| |
Σ'είδα χθες να βγαίνεις απ'το ονειρό
των πιο κρυφών στιγμών μου
και να πιάνεις πάλι, το νίμα της ζωής σου.
Κρατούσες δυο φωτογραφίες κάρτ ποστάλ
μια δική σου και μια δική μου
και την εφύλαγες σα να ναι ενθύμιο
της πιο γλυκής και τρυφερής στιγμής σου.
Σ'είδα σήμερα γεμάτη κλάματα
να κλαίς που δεν με είδες
Το συρτάρι γεμάτο γράμματα
και στα βιβλία σου, άκοπες οι σελίδες.
Σ'είδα σήμερα, δεν θα σε ξαναδώ
τις πιο γλυκές αναμνήσεις μας κρατώ
κι ότι γκρέμισες, εγώ πάνω τους θα χτίσω
Σαν αυτά πο τώρα (ίσως να) ζω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
