| |
Είπα να γράψω ένα τραγούδι όπως παλιά
Αλλά μιλιά πάλι για σένα να μη βγάλω
Σκέφτηκα θάλασσες ποτάμια και πουλιά
Μα στα κρυφά την όψη την δικιά σου ξεπροβάλω
Και είναι να ξέρεις αρκετό
Μες στο κενό,μια σπίθα απλή για να σε κάψει
Όταν δειλιάζεις για να πεις το σ'αγαπώ
Ή όταν φοβάσαι μην χαθείς και δεν σε ψάξει
Είπα να φτιάξω ένα τραγούδι όπως παλιά
Όμως το βλέπεις τελικά,πάλι για σένα ξαναγράφω
Γι'αυτά τα μάτια που κοιτούσαν πάντοτε θολά
Και ξαφνικά είπαν αντίο σε διαγράφω
Τώρα το ψέμα μοιάζει να είναι συντροφιά
Παρηγοριά σ'αυτά που φέρνει η αλήθεια
Τώρα οι λέξεις πνίγονται μέσα στην σκια
Βαθιά νερά είναι οι σκεψεις,χωρίς βοήθεια
Και είναι να ξέρεις αρκετό
Μες στο κενό,μια σπίθα απλή για να σε κάψει
Όταν δειλιάζεις για να πεις το σ'αγαπώ
Ή όταν φοβάσαι μην χαθείς και δεν σε ψάξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
