| |
Νύχτωσε κι απόψε
ο ούρανος σου πάλι σκοτεινός
τ' αστέρια από 'κεί ψηλά να λοιώνουν
να τρέχουν απ'το μάγουλο σου το καυτό
Νύχτωσε και 'μένα η καρδιά μου
ένα καλάθι έχω φτιάξει από πηλό
στον άδειο σού τον πόταμο το έχω ρίξει
μα έλιωσε πριν να σου πεί το "σ'αγαπώ"
Κι όταν με βλέπει ο Θεός από ψηλά
να πέφτω να ξυπνάω μα ξανά
ίσως να σκέφτεται πως είχε κάνει λάθος
να φτιάξει αυτή τη λέξη μοναξιά
Κι ο ούρανός μου όσο παέι ξημερώνει
και ό Θεός λυπάτε ξαφνικά
έχει βαρεθεί πιά να πληγώνει
έχω βαρεθεί και 'γώ την μοναξιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
