stixoi.info: Γρίφος και ποίημα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271231 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Γρίφος και ποίημα

Ένα αναμμένο σπίρτο το φεγγάρι.
κι αν το κοιτάξεις μια στιγμή πριν την αυγή
Καμένα άστρα προλογίζουν συνωμοτικά τη στάχτη ,
και είναι λες απ’ τo θυμό ενός θεού
ή ενός ανθρώπου πληγωμένου.

Έτσι κι αλλιώς πονάει η φωτιά
πόσο μάλλον όταν φυτρώνει στης φυγής σου τις στέπες.
Τότε θα ξέρεις,
λαμπαδιάζει το σώμα απ’ τον πόνο
και μια ελπίδα βακχική απογριφώνει το μέσα μου.
Πάντοτε υπήρχες σα γρίφος.
Πάντοτε ζούσες σα γρίφος.

Κι εγώ που πόρτες μάντευα στην κόχη του ονείρου
-να μπαινοβγαίνεις μες στου πόθου μου το ρου-
στάσιμη ακόμα και ακίνητη
ένα φεγγάρι πυρωμένο κουβεντιάζω.

Του λέω για λέξεις που ανοίξανε πληγές
του λέω για ώρες , τόσες ώρες
που τις κόλλησα στο ανάβλυσμα τσιρότα
Για κάτι ίχνη από δάκρυα- με’ σε δάση σκοτεινά
που τα κατάπινε η ανάσα σου τα βράδια.

Κι εσύ ερχόσουν. Πάντα ερχόσουν
σαν φωτοσκίαση και σχήμα από μελάνι,
της έμπνευσης μου η πλησμονή μέσα σε στίχους.
Σ’ έψαχνα αλήθεια, σαν Οιδίποδας τυφλός
με το σπινθήρα της απώλειας αναμμένο.

Ξεχνώντας έτσι, πως σ’ αγάπησα σα να ‘σουν Ποίημα κι όχι αγάπη.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

monajia 13-09-2010 @ 04:05	Έτσι κι αλλιώς πονάει η φωτιά πόσο μάλλον όταν φυτρώνει στης φυγής σου τις στέπες. Τότε θα ξέρεις, λαμπαδιάζει το σώμα απ’ τον πόνο και μια ελπίδα βακχική απογριφώνει το μέσα μου. Πάντοτε υπήρχες σα γρίφος. Πάντοτε ζούσες σα γρίφος. ΥΠΕΡΟΧΟ...... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
peiraiotissa 13-09-2010 @ 04:19	Ξεχνώντας έτσι, πως σ’ αγάπησα σα να ‘σουν Ποίημα κι όχι αγάπη. Τι όμορφο...σαν κι εσένα κοριτσάκι!!!!!!!!!! ::hug.:: ::up.::
elpidakwstopoulou 13-09-2010 @ 04:40	Έτσι κι αλλιώς πονάει η φωτιά πόσο μάλλον όταν φυτρώνει στης φυγής σου τις στέπες. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΛΑΧΕΣΙΣ 13-09-2010 @ 04:54	του λέω για ώρες , τόσες ώρες που τις κόλλησα στο ανάβλυσμα τσιρότα.... Σ’ έψαχνα αλήθεια, σαν Οιδίποδας τυφλός με το σπινθήρα της απώλειας αναμμένο... δεν έχω λόγια... http://www.youtube.com/watch?v=12riH4k8dPo
μηχανοδηγος 13-09-2010 @ 05:04	Δυναμίτης....!!!! ::angel.:: ::blush.:: ::angel.::
oneiropola 13-09-2010 @ 05:16	Αθανασια !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AETΟΣ 13-09-2010 @ 05:56	::angel.:: ::theos.:: ::theos.::
idroxoos 13-09-2010 @ 06:08	::yes.:: ::up.:: ::hug.::
Celestia 13-09-2010 @ 07:48	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φλοισβος 13-09-2010 @ 08:15	Αριστούργημα!!!! Πρέπει να βρω χώρο στα αγαπημένα...
Sofitsa 13-09-2010 @ 08:33	Ξεχνώντας έτσι, πως σ’ αγάπησα σα να ‘σουν Ποίημα κι όχι αγάπη. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
αντικλείδι 13-09-2010 @ 09:21	Κι εσύ ερχόσουν. Πάντα ερχόσουν σαν φωτοσκίαση και σχήμα από μελάνι, της έμπνευσης μου η πλησμονή μέσα σε στίχους. Σ’ έψαχνα αλήθεια, σαν Οιδίποδας τυφλός με το σπινθήρα της απώλειας αναμμένο. Ξεχνώντας έτσι, πως σ’ αγάπησα σα να ‘σουν Ποίημα κι όχι αγάπη. Μπράβο , πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
petrwnas 13-09-2010 @ 09:37	Καλησπερα Γειτονάκι αν δεν γραψεις εσυ δεν γινετε παντα υπεροχη!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ηώς 13-09-2010 @ 11:18	Έτσι κι αλλιώς πονάει η φωτιά πόσο μάλλον όταν φυτρώνει στης φυγής σου τις στέπες. Τότε θα ξέρεις, λαμπαδιάζει το σώμα απ’ τον πόνο....πονάει βέβαια πονάει ποιήτριά μου.... ::kiss.:: πολλάααααααααααα
dante537 13-09-2010 @ 11:46	κάποιες φορές αναζητούμε το ποίημα της αγάπης και όχι την ίδια την αγάπη, την διαδρομή πιο πολύ από τον προορισμό ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο