| |
Αφήγηση αγάπης μια λέξη που πονάει
ειν 'ο λόγος που ακόμα συνεχίζει η καρδιά μου να χτυπάει
δεν κοιτάει με ξεχνάει και εγώ ψάχνω να τη βρω
τριγυρνάω μες στη ζάλη με μοναδικό σκοπό
αυτά που ζήλεψα αυτά που είχα και έχασα
αυτά που ερωτεύτηκα σκιές τώρα έχουν γίνει
κρυφτήκανε στα μονοπάτια της ερήμου που συχνά
με κάνει ταξιδιώτη χωρίς να 'χω πια ανάσα
που πας , κλείνω τα μάτια και βαδίζω προς το μέρος σου
ανθρώπινα τα λάθη μου ειρωνικό το γέλιο σου
σκοτώνει κάθε ελπίδα το όνειρο να ζωντανέψει
είναι αλήθεια πως πραγματικά μπορεί να μας πονέσει
Ήταν τα χρόνια ψεύτικα χωρίς αγάπη που ζούσα
αναζητούσα στο χρόνο χαμένος να βρώ μια μούσα
μια έννοια κάπως βαθιά και πιο μοιραία
που μαζί της θα 'χε συνοδεία όλα τα ωραία
θέλει θυσία για να ζεις τ'αληθινό
θέλει προσπάθεια το να εκθειάζεις τον οδυρμό
και όλα αυτά να στα προσφέρει μια θαυμάτωση
ενα συναίσθημα γυμνό ψυχής ελπίς κι όαση
τόσοι μου λεν πως με διχάζει το φευγιό μου
μα στην πράξει της αγάπης χαρίζω τον εαυτό μου
είναι ένα θαύμα που τα πάντα στη γη μου έχει στολίσει
είναι αυτό που μια άχρωμη σκέψη θα χρωματίσει
θα πλημμυρίσει τη ζωή σου μυρωδιά
από λουλούδια σαν θα νιώσεις ανάσα στην αγκαλιά
θα θες να πεις ευχαριστώ στο διπλανό
μα τα χείλη σου θα ξεστομίζουν μόνο Σ'αγαπώ . .... .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
