| |
* μαντινάδες που έχω στείλει κατα διαστήματα στη σελίδα ΛΙΒΑΔΙΑ - ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΣ
(συγχωρέστε με γα τυχόν ατονίες, υπέρβαση μέτρου, ελλειπή διατύποση αλλά οι συγκεκριμένες μαντινάδες έχουν γραφεί ατάκα κι επιτόπου κάτι που δεν μου έδινε την πολυτέλεια για περετέρω ψάξιμο κι άλλωστε έγω είναι γνωστό ότι είμαι της αντίπερα όχθης - του λαικού τραγουδιού / σας ευχαριστώ!!!!!!!!!!)
καλή ανάγνωση
ΛΙΒΑΔΙΑ - ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΣ
στάζει το δάκρυ σαν φωθια π' τα μάθια τα κλαμμένα κι αφήνει αρμύρα του νοθιά στα χείλη τα καμμένα
αναθιβάλλει ο λογισμός στα περασμένα τρέχει κι αν έχεις φύγει μακριά αυτός κοντά ντου σ' έχει
κλείνω τα μάθια στη ψευτιά τ' αυτιά στη κάθε απάτηγιατί από φίλους κι όχι εχθρούς έχω πληγές στην πλάτη
κοπέλια μου στα όνειρα δικαίωμα όλοι έχουν γιατί αν στερηθούν χαρές στον ύπνο τους τσι βλέπουν
εγώ δε θέλω μπαλοθιές όχι γιατί φοβούμαι πολλόι σκοτώνουνται άδικα και το καλόν τως που 'ναι
πιέτε γλεντήστε ως την αυγή και τραγουδήστε ομάδι αλλά σε τούτη τη ζωή κι όχι στο μάυρον άδη
αξίζουν χίλιες μπαλοθιές τα μάθια τζη και βάλε κι 7 να γίνουν φονικά παράξενο δεν θα 'ναι
μια ιστορία αληθινή βγαλμένη απ' τα Λιβάδια 7 άντρες σκοτωθήκανε τα δικά τζη μάθια
φρούδες ελπίδες η ζωή γεμάτη είν η πουτάναπριν να το καταλάβουμε μας το χτυπά η καμπάνα
όταν ο άνθρωπος θαρρεί ότι χρυσάφι αξίζειείναι μηδέν όταν κανείς δεν του τ' αναγνωρίζει
η 'περοχή του δημιουργού για τα τραγούδια ντου 'ναιάλλους αθρώπους να γροικά να του τα τραγουδούνε
όλη η ζωή μου ακολουθεί το δρόμο το δικό σου και σαν λούλουδι μια ζωή φυτρώνω στο γκρεμό σου
στον ύπνο μου να τηνε δω κι ας είναι θε μου ψέμα για να γελάσουν μια ολιά τα χείλη τα θλιμμένα
άπιαστα πάντα όνειρα στη στράτα μου παντίχνωκαι σκύφτω για να πιάσω τα και πεφτω και βαριχνω
το "σ' αγαπώ" μην μου το πεις ποτέ σου αν δεν το νιώσεις καλύτερα να μ' αρνηθείς παρά να με προδώσεις
όνειρ' αν χτίσεις σ' ερημιά να χει κινούμενη άμμο αν τα πίστεψω αγάπη μου ένα δεν πάιφτει χάμω
όσα κι αν κάμω σφάλματα τα ίδια κάνω πάλι φρένο δεν έμαθ' η καρδιά στα αισθήματα να βάνει
πάντα σε λάθος πρόσωπο η τη γκαρδιά χαρίζω κι ύστερα τα κομάθια τζη απ΄ το πάτωμα σκουπίζω
στάλα τη στάλα αργοκυλά απ' τα μάθια μου το δάκρυγιατί ζητώ να βρω αθρωπιά μα βρίχνω μόνο απάτη
στάλα τη στάλα το νερό ανοίγει καταπότη ε τη μπαντέρμη πως χαλά και καταλιέται η νιότη
α θες να φύγεις μάθια μου μη το πολύ ζαλίσεις μα γω αγκαλιά θα σε κρατώ έστω με τσ' αναμνήσεις
μισή να είχα γω χαρά ρώτηξε να σου πούνε διπλές χαρές θα είχανε αυτοί που μ' αγαπούνε
εγώ τον έκαμα αδερφό το στεναγμό κερά μουγιατί την πήρες φεύγοντας μαζί σου τη χαρά μου
έχει η αγάπη δύναμη βουνό να βάλει κάτω να σ' ανεβάσει στην κορφή γη να σε πάει στον πάτο
εγώ δε σου ζητώ χαρές απλά μια ελπίδα μόνο πως ίσως να παντίξομε με τη χαρά στο δρόμο
γι αυτή την ένοια δε μπορώ λέξη να σου προφέρω γιατί ήντα θα πει χαρά κερά μου εγώ δεν ξέρω
χίλιες χαρές αντάμωσα κι είπα χριστέ μου "εντάξει"μα δεν εκαταδέχτηκε κιαμιά να με κοιτάξει
λιβάδια σ' ονομάσανε κι εδώ ειν' η αρχή του λάθουςγιατί χεις γύρω σου βουνά, χαράκια κι ασπαλάθους
του φεγγαριού παράγγειλα να πέσει στο στενό τζη για να του κάμω σύγκριση στο φως των αμαθιώ τζη
του φεγγαριού παράγγειλα να πέσει στα μαλλιά τζη για να κλουθώ τη φέξη ντου να μπω στην αγκαλιά τζη
ποτέ μου δεν εφίλησα τα δυο γλυκά σου χείλη που μοιάζουν με τριαντάφυλλα κι ανθούς του Μαρταπρίλη
ούτε στον ύπνο μου μπορώ τα χείλη σου ν' αγγίξω γιατί ξυπνώ κάθε φορά που πάω να σε φιλήσω
για να σου μάθω να φιλείς αρκεί ένα πράμα μόνο δως μου το στόμα σου να πιω κι ας χάσω τ' οξυγώνο
φίλα τα συ τα χείλη μου που μόνο αλήθεια λένε κι ας τσ' άλλους τσοι κακεντρεχείς να λένε ότι θένε
στον πάνω μυλοπόταμο χτυπά η καρδιά τση κρήτης γιατί βορίζει από ψηλά ο γέρο ψηλορείτης
στον πάνω μυλοπόταμο η λεβεδιά κι η χάρηέχουνε το φιλότιμο όπου κι αν παν μπροστάρη
οι ΛΙβαδιώτικες καρδιές ελλάτωμα έχουν ένα ποτέ τους δε συγκρίνουνται με άνθρωπο κανένα
οι τούρκοι κι αν σε κάψανε χωριό λεβεντοχώρι εσύ ξανακαψάλισες κι υπάρχεις μες στα όρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
