| |
΄Εσυ που έκανες να γίνουν ζωντανά τα παραμύθια
μου έμαθες τί είναι ψέμα και τί αλήθεια
ήρθες σε μένα μιά ανοιξιάτικη μέρα
μου ζέστανες τη δική μου καρδιά.
Μου φιλούσες το πρόσωπο,τα μαύρα μαλλιά
μ΄εσφιγγες θερμά στη δική σου αγκαλιά
κάθε σκέψη μου σταματάει σε σένα
μου γεμίζεις το σπίτι χαρά
Στ΄ακρογιάλι το βράδυ ενωμένα τα χείλια
νάζια και μέλι η δική σου ματιά
αγάπης τραγούδια θα σου πώ τρυφερά
σ΄αγαπάω πολύ πονεμένη καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
