| |
Παλιά τσαγιέρα
Σε μια ανύποπτη στιγμή το φως σου γνώρισα
κι από την μαύρη μου ζωή αμέσως χώρισα
τα βάθη μου ‘δειξε του δάκρυ σου σταγόνα
σ’ έναν ανήθικο κι άνισον αγώνα
Λίγο πριν φτάσω στην αρχή στο τέρμα γύρισα
κι ας τους κανόνες κατά γράμμα τώρα τύρισα
χρώμα στον ήλιο λίγο λίγο ξεθωριάζει
κι ο χρόνος ότι ήταν όμορφο βιάζει
Και προσπαθώ
και προσπαθώ ν’ απαρνηθώ φωτός σου χρώματα
της χαραυγές, πέφτουν τα χαρακώματα
Και προσπαθώ
και προσπαθώ να σε προφτάσω κολυμπώντας
πως να σε πιάσω, εσύ γυρνάς πετώντας
Πάνω σε χάρτες μια πορεία πάλι χάραξα
και τα βαθιά σου τα νερά έτσι τα τάραξα
για προστασία σου, εφίλησες το κύμα
στην αγκαλιά σου τώρα έγινα το θύμα
Είναι το χρώμα που χαρίζεις ετερόφωτο
κι όσο το πάθος ξεχειλίζει μοιάζει αλλόκωτο
δεν ξεχωρίζω πια την νύχτα από την μέρα
ήχοι που κλείνωνται σε μια παλιά τσαγιέρα
Και προσπαθώ
και προσπαθώ ν’ απαρνηθώ φωτός σου χρώματα
της χαραυγές, πέφτουν τα χαρακώματα
Και προσπαθώ
και προσπαθώ πίσω να έρθω κολυμπώντας
πως να σε φτάσω, εσύ γυρνάς πετώντας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
