Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οι ουρανοί της ψυχής μου
 
Είμαι ακόμα εδώ. Το ίδιο σκοτεινός όπως παλιά. Με το άρωμα του θανάτου κεντημένο σαν τατουάζ στο δέρμα μου. Στην τσέπη μου έχω κρυμμένο χώμα από το μελλοντικό μου μνήμα και στη καρδιά μου κοιμίζω το φέρετρο της πρώτης μου αγάπης. Είμαι ακόμα εδώ. Κλέβω χρυσές αχτίδες φωτός και φτιάχνω σπαθιά για να πολεμώ το προδιαγεγραμμένο τέλος που επελαύνει, έφιππος πάνω στο πιστό μου άλογο, τον Πόνο. Τις νύχτες βυθίζομαι σε μπερδεμένα όνειρα, εικόνες μιας άλλης ζωής, καλύτερης, που έρχεται και γελά μπροστά στο ανήμπορο να αντιδράσει "Εγώ" μου. Είμαι ακόμα εδώ. Μετρώ τις μέρες να εναλλάσσονται τρομακτικά, νιώθω την άμμο στην κλεψύδρα της ύπαρξής μου να γλιστράει θανατηφόρα κι εγώ κοιτάζω, εγκλωβισμένος στα σάρκινα δεσμά μου, που επιθυμούν να ενωθούν ξανά με την πρώτη τους ύλη. Είμαι ακόμα εδώ. Εξουθενωμένος από τον καύσωνα της απουσίας σου, εθισμένος στα δροσερά σου χέρια, όπως πάντα. Κλείνω τα μάτια μου και μεταφέρομαι στιγμιαία κοντά σου –όπως μεταφέρει τον λιπόθυμο ναυαγό, η θάλασσα, σε μια σωτήρια ακτή-. Για λίγο ο χρόνος σταματά. Η φωνή σου τυλίγεται ερωτικά γύρω από το ταλαιπωρημένο μου κορμί. Τα χείλη σου με εξαγνίζουν λάγνα, από τα χυδαία αγγίγματα της καθημερινότητας. Το κορμί σου μετατρέπεται σε μια φιλόξενη σπηλιά, για να προφυλαχτώ από τα θηρία της αλήθειας. Γίνομαι ανεπεξέργαστη ύλη και φυτεύομαι μέσα σου. Δε θέλω πουθενά αλλού να ζήσω, παρά μονάχα στο βυθό του ερωτισμού σου. Μα ύστερα ο ήχος της πόλης με ξυπνά κι ανοίγω βίαια τα μάτια μου. Αλίμονο. Είμαι ακόμα εδώ, μόνος, μακριά σου. Κι απόψε, κλαίνε όλοι οι ουρανοί της ψυχής μου.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Θάνο, αυτή η απώλεια ποτέ δεν θα γίνει συνήθειά μας...3/9/2016
 
sofiagera
23-09-2010 @ 20:59
Εξουθενωμένος από τον καύσωνα της απουσίας σου, εθισμένος στα δροσερά σου χέρια, όπως πάντα ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Όλο είναι εξαιρετικό και η απουσία της οδυνηρά παρούσα και καταλυτική..
prince philip
23-09-2010 @ 21:14
::yes.:: ::yes.::
στίχος
23-09-2010 @ 21:15
Εξαιρετικό...μαζί σου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
monajia
23-09-2010 @ 22:15
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ........................
A night to Remember
23-09-2010 @ 22:31
"Εξουθενωμένος από τον καύσωνα της απουσίας σου..."
Eξαίσια μεταφορά συναισθημάτων ... Τί να ξεχωρίσω;
αντικλείδι
23-09-2010 @ 23:00
εύγε Αλέξανδρε , τα απογείωσες "όλα" , ΟΛΑ !!!!!!!!!!!!! σ`ευχαριστούμε ........
idroxoos
23-09-2010 @ 23:26
πολύ ωραίο.... ::yes.::
oneiropola
23-09-2010 @ 23:42
::up.:: ::yes.:: ::up.::
φλοισβος
24-09-2010 @ 03:43
Εξαιρετικό!!!! Λυτρωτικό κάποιες στιγμές!!!
morrissey
06-12-2011 @ 04:14
αντικλείδι
09-09-2011 @ 09:51 Καταπληκτικό !!!!!!!!
Είσαι ακόμα εδώ ... καταπέλτης !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φλοισβος
09-09-2011 @ 10:41 ΕΓΡΑΨΕΣ!!! Απόλυτο - δυνατό!!!!!

poetryf
09-09-2011 @ 11:23 Γνώριμο το συναίσθημα. Δυνατά και καταλυτικά δοσμένο.
Όταν η ποίηση γεννά θεριά και η πένα τα τρέφει
γράφονται τέτοια κείμενα.

Καλημέρα!
Ναταλία...
09-09-2011 @ 13:27 Καταπληκτικό
puzzle
09-09-2011 @ 16:10
John Fenix
09-09-2011 @ 18:23 ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ
RoadPoet
10-09-2011 @ 08:43 Είμαι ακόμα εδώ. Μετρώ τις μέρες να εναλλάσσονται τρομακτικά, νιώθω την άμμο στην κλεψύδρα της ύπαρξής μου να γλιστράει θανατηφόρα κι εγώ κοιτάζω, εγκλωβισμένος στα σάρκινα δεσμά μου, που επιθυμούν να ενωθούν ξανά με την πρώτη τους ύλη. Είμαι ακόμα εδώ. Εξουθενωμένος από τον καύσωνα της απουσίας σου, εθισμένος στα δροσερά σου χέρια, όπως πάντα.

Πέννα ή πληκτρολόγιο (δεν ξέρω) σαν ΑΚ-47...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο