| |
| | Κρυσταλλία |  | | |
[B]Κρυσταλλία
Ρίξε στον πυθμένα,
αλάτι και αίμα,
φόρα τα φτερά σου,
τ’ άσπρα τα πανιά σου,
σαν τον σταλακτίτη,
βγες από την ύλη,
σκύψε να πιεις νερό,
από της Κρυσταλλίας το λαιμό.
Πάνω στην ροτόντα,
με σβηστά τα φώτα,
ψάχνεις γι’ ακρογιάλι,
κι’ αν το λεν αγάπη,
άραξε για λίγο,
μην κοιτάξεις πίσω,
σκύψε αν πιεις νερό,
από της Κρυσταλλίας το λαιμό.[/B]
Διγενής. Σαββίδης 17. 05. 1998
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τίποτα δεν σε συγκινεί* τόσο πολύ όσο ένας άνθρωπος *(συν +κινεί) | | | |
|
στίχος
24-09-2010 @ 10:04 | Ομορφιά...έχω και μια φίλη Κρυσταλλία,θα της το αφιερώσω !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! γράφεις πολύ πολύ όμορφα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | φλοισβος
24-09-2010 @ 11:00 | Είσαι ταλαντούχος και ευρηματικός φίλε!!!! Καλό σου βράδυ!!!! | | monajia
24-09-2010 @ 11:01 | ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.................................... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | αντικλείδι
24-09-2010 @ 11:16 | μπράβο σου , συνέχισε να "δίνεις" ........ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
