Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271234 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οχι , οχι για ταφους
 A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.
 
Οχι, οχι για ταφους.

Τους ταφους τους κουβαλαμε μεσα μας,

δεμενους με αορατες σιδεριες,

που χερια ξενα σφυρηλατησαν αθορυβα σ' αορατες εποχες

και πεταξαν τα κλειδια, αορατα, σιδεριες κι αυτα .



Τους ταφους, καποιοι χαιρονται να τους κοιτουν,

οταν οι ιδιοι στεκουνε απ' εξω

και πανω τους δοξαστικα θε να πατουν .

Μα, ποτε για ταφους δε μιλουν ,

δεν ειναι πρεπων .




Οταν επιλεγεις τον ταφο σου συνειδητα

και με ομορφα λουλουδια νεκρικα,

του λυκοφωτος τον στολιζεις, πενθιμα μα αρωματικα,

που εθρεψες με χιλια-δυο στερηματα ζωης-θανατου, μυστικα,

χωρις να γινουν ποτε κριματα, πλακες παγερες και μνηματα

---για σενα ή για αλλους ---



Τοτε, ελευθερος στεκεσαι πανω απο τον κοσμο,

γιατι πλεον το γνωριζεις, δεν ειναι ο κοσμος,

που σε οριζει, ουτε σε οριζε ποτε.

Ειναι το πνευμα, η ψυχη, το άυλο, που ψαχνει

τοπο να σταθει και να ριζωσει και τετοιο τοπο

σπανια στη γη αναγνωριζει.





Οχι, για ταφους, για περασματα, ας μιλησουν οι φωνες,

για μονοπατια φωτεινα, οπου τα αχναρια σβηστηκαν,

μα δεν ξεπλυθηκαν, στη ληθη της ζωης.

Κι ας γιναμε λωτοφαγοι με τη γεννηση αθελα μας.

Σε τετοια γνωριμα αχναρια αν σταθω,

και ελευθερωσω τις αισθησεις

--- σαν περιστερια, απ' τα πρωτα χρονια τους ακομη φυλακισμενα---

νιωθω το δρομο πως θα βρω, την ανταποκριση,

την εξοδο την πανηγυρικη. Εκει ειναι βαρος οι αισθησεις,

ετεροφωτες ψευδαισθησεις.





Οχι, σε ταφους, σε περασματα γιορταστικα,

οπου ο νους λεφτερος στοχαζεται και ταξιδευει,

χωρις τους θηρευτες, χωρις τους ιχνηλατες, τους θηριοδαμαστες.

Κι αυτο που οι λωτοφαγοι της προσκαιρης ζωης,

ονομασαν πως ειναι ταφος, ειναι το αιωνιο,

το αληθινο ταξιδι, το διαχρονικο,

αυτο που δεν το σκιαζεται η ψυχη,

αυτο που ο λωτοφαγος της γεννησης,

φοβαται ν ' αναζητησει.

Καμια φορα το ταξιδι της ζωης,

ειναι πιο τρομακτικο, νεκρωνει τις αισθησεις.





Λησμονησες της γεννας σου, την πρωτη γη,

μα δε λησμονησε η ψυχη,με χρωματα πρωτοειδωμενα,

μεσα της ολες τις μνημες τις χρυσες, εχει σφραγισει .

Ο θανατος απλα θα μας ξυπνησει,

--- η γεννηση στην αντιπερα οχθη ---

με αγνωστο βαρκαρη για οδηγο

κι ας ειναι απειρες φορες, οσες τον εχει ανταμωσει .



Οχι, οχι για ταφους,

για ξυπνημα στην αντιπερα οχθη,

με χρωματα γνωριμα, μα και πρωτοειδωμενα .

καθε φορα... απ' την αρχη ξανα .













 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
monajia
27-09-2010 @ 05:09
::up.:: ::up.:: ::up.::
LA'I'KOS
27-09-2010 @ 09:28
::huh.::
oneiropola
27-09-2010 @ 10:38
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο