| |
Ο ήλιος φεύγει μακριά
Χώρο δίνει στ’ αστέρια
Και χέρια που σαλεύουνε
Γεμίζουνε μαχαίρια
Πόνος, σιωπή και πυρετός
Κομμάτια που χωρίζουν
Η ένωση τους χωρισμός
Που θάνατο μυρίζουν
Ο τόπος γέμισε φωνές
Που κρύβουν την αλήθεια
Το αίμα να αργοκυλά
Μας έγινε συνήθεια
Άγγελοι, δαίμονες παντού
Το νου σου να στοιχειώνουν
Μη καρτερείς του γυρισμού
Τα όνειρα που λιώνουν
Η μοίρα άγρια περνά
Ντυμένη μεσ’ τα μαύρα
Με υποκρισία πως πονά
Πενθεί ξένα σκοτάδια
Η αγάπη φεύγει μακριά
Κι άφησε τον πόνο
Την άχαρη, ψυχρή σκιά
Θάνατο ψάχνω μόνο
Στου ουρανού τα κύματα
Ξεχνιέσαι και γλιτώνεις
Σειρήνες έρχονται στο νου
Τον πόνο τον θολώνεις
Ο θάνατος θα έρθει όπου να ‘ναι
Το δηλητήριο της ψυχής μ’ απέχθεια θυμάμαι
Το άρωμα παντού να το σκορπάει
Και το αγρίμι που ήσουνα στο χώμα να πετάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
