Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πληγωμένοι άγγελοι
 τα σχόλια δικά σας
 

Συμπαραστάτες αψευδείς του πόνου
τα δάκρυα μου που κυλούν στα μάτια
και γίνονται ανεξίτηλα σημάδια
στο γράμμα που σου γράφω το στερνό!
Τα ματωμένα χείλη μου σφραγίδα
θα γείρουνε στο τέλος ν’ ακουμπήσουν
στερνή πνοή σαν ένδειξη ν’ αφήσουν
ακόμη, ένα μεγάλο σ’ αγαπώ!

Τι κρίμα που δεν ένιωσες ποτέ σου
το πόση δύναμη αντλούσα από σένα,
σου περιγράφω, με της άκρης μου τη πένα
τη σκοτεινή σου αδιάφορη πλευρά.
Κι, εκείνα τα συγνώμη που δεν είπες
μαζί, με τ’ αλαζονικό σου ύφος
που σαν καρφιά μου τρύπησαν το στήθος
σκοτώνοντας μια ευαίσθητη καρδιά!

Δεν ξέρω αν ποτέ σου και, το λάβεις
το γράμμα μου αυτό και νιώσεις τύψεις,
έλα ευλαβικά για ν’ ακουμπήσεις
δυο άνθη, στην ατέλειωτη… σιωπή!
Εγώ θα σου χαμογελάσω πάλι
όσο παράξενο αυτό κι’ αν σου αντηχεί
ελπίζοντας, κάποια στιγμή να μάθεις
οι άγγελοι πως έχουνε ψυχή!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ferelpis
 
στίχος
30-09-2010 @ 04:20
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::angel.::
αντικλείδι
30-09-2010 @ 04:31
πράγματι !!!!!! όλο συναίσθημα , εύγε σου !!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
iraklisv
30-09-2010 @ 04:46
Μην ελπίζεις πια ρομαντικέ μου
οι γυναίκες θέλουν τυχοδιώκτες.

Η εξαίρεση κάνει τον κανόνα!

Η εξαίρεση υπάρχει πάντως ψάξε το.


Καλημέρα.
yiannistellidis
30-09-2010 @ 04:45
Τι κρίμα που δεν ένιωσες ποτέ σου
το πόση δύναμη αντλούσα από σένα,
....................................................... ::theos.:: ::yes.:: ::hug.::
Xωρολάτρης
30-09-2010 @ 13:02
Μάλλον δίνεις υπερβολική σημασία σε κάποιον που τυγχάνει δικαίως ίσως να μην συμφωνει με κείνα που θέλεις εσύ..
monajia
30-09-2010 @ 13:07
Τι κρίμα που δεν ένιωσες ποτέ σου
το πόση δύναμη αντλούσα από σένα,
σου περιγράφω, με της άκρης μου τη πένα
τη σκοτεινή σου αδιάφορη πλευρά.
Κι, εκείνα τα συγνώμη που δεν είπες
μαζί, με τ’ αλαζονικό σου ύφος
που σαν καρφιά μου τρύπησαν το στήθος
σκοτώνοντας μια ευαίσθητη καρδιά!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο