stixoi.info: Σ'εναν μεγάλο γνώστη

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σ'εναν μεγάλο γνώστη

Βαρύ ξύλο εκρατούσες στον ώμο σου φαινόσουν πληγωμένος
απο χρόνους βασανιστικούς κι αμαρτίες μεγάλες φορτωμένος

Με το χέρι που εδιδαξες, με χέρι στο σταυρώσανε
κι άνθρωποι σ'αρνήθηκαν, το φως σου δεν το νιώσανε

Χρόνια και χρονια περάσανε κι αμαρτίες μας δεν εσβήσαν
κι ο άνθρωπος που τις κουβάλησε την ομορφιά του επήραν

Γερνάω καθημερινά και σκέφτομαι εσένα, πονεμένος
δεν κλαίω που δεν έρχεσαι, δεν κλαίω που έφυγες, χιλιοειπωμένος

Μην έρχεσαι να δεις τον κόσμο αυτό της αμαρτίας και της ψευτιάς
θα 'ναι πολλά τα δάρκια και θα μας πνίξουνε με μιας


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά,Φαντασίας Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

monajia 02-10-2010 @ 02:07	ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ............................ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία... 02-10-2010 @ 02:41	Με το χέρι που εδιδαξες, με χέρι στο σταυρώσανε κι άνθρωποι σ'αρνήθηκαν, το φως σου δεν το νοιώσανε Εδώ τον Χριστό σταυρόσανε θα σκεφτούνε εσένα ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
barboutsala 02-10-2010 @ 03:05	ήταν αυτό που λένε "ξύλο που πήγε χαμένο" ε;
smaragdenia 02-10-2010 @ 06:38	πολύ καλό!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
στίχος 02-10-2010 @ 07:28	Πολύ όμορφο ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο