| |
Στην είσοδο μια πολυκατοικίας,
χάθηκα,
στο χαμόγελο σου.
Ο έρωτας μου χαμογέλασε.
Ήσουν εκεί,
αληθινή,
να σε κοιτάζω,
τα όνειρα μου να δαμάζω.
Να περπατώ,
για ιστορίες.
Καινούργιες
αμαρτίες.
Για να κοιτάζω τον ήλιο με αγάπη
να σταματήσω
το ένα μετά το άλλο χάπι.
Να μου μιλάς για παραλίες,
για τις μικρές σου απορίες.
Μέσα στην κίνηση της πόλης.
Με απουσίες,
απουσίες στο σχολείο
που σε τρομάζουν
σε ταράζουν.
Εγώ είμαι εκεί,
για να σου δίνω λίγο από το δικό μου.
Το δικό μου κόσμο.
Τα μικρά σπιτάκια.
Στο χιόνι,
που ποτέ δεν λιώνει,
και ξανά αρχίζει.
με την αυγή,
ως το χάραμα.
Θα κοιμάσαι
και στα όνειρα σου
θα λέω αστεία.
Για όσα κρύβω
στα βιβλία.
Θα μου κρατάς το χέρι
και εγώ θα σε φιλώ
με πάθος.
Χωρίς να σκέφτομαι πως έχω κάνει λάθος.
Όταν ξυπνάς,
όταν περπατάς,
όταν πονάς,
εσύ σκοτεινιάζεις,
μα εγώ είμαι ήδη σκοτεινός.
και δεν φοβάμαι
να σου λέω πως θα σε κυνηγώ.
Πάντα θα προσπαθώ.
Για να μην μου πεις αντίο.
Το ξέρω...
Το ξέρω πως
έχω χάσει αυτό το πλοίο.
Το πλοίο,
που τόσο λαχταρούσα
για μια στιγμή από τα όνειρα σου να περνούσα.
όχι όπως τώρα,
αλλά αλλιώς.
Γιατί εγώ είμαι έτσι
και ο έτσι αν ξέρεις,
δεν ήταν έτσι.
Ο έτσι ήταν αλλιώς
όχι έτσι..
Είσαι ότι ονειρεύτηκα ποτέ
....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
