| |
Δίχως πόνο, δίχως δάκρυ
πέτυχα να κρεμαστώ
και να πιάσω μίαν άκρη
στης αράχνης τον ιστό.
Όπως ήμουνα κρυμμένος
έβλεπα πώς είν΄ αυτοί
που πολέμαγαν με σθένος
για να μείνουν στη ζωή.
Ήταν μέσα του και άλλοι
που φοβόντουσαν πολύ
της αράχνης το κεφάλι
με το νεκρικό φιλί.
Μ΄ Ερινύες και με Μοίρες
με νεράϊδες και στοιχειά
οι ελπίδες τόσο στείρες
νά΄ βρει η θάλασσα στεριά.
Δίχως να το καταλάβω
προχωρούσα προς τα μπρος
με κινούσε σαν το μάγο
της αράχνης ο ιστός.
Έτσι έφτασ΄ η σειρά μου
για να πάρω ένα φιλί
που θα κάνει την καρδιά μου
να ΄ναι κρύα, σιωπηλή.
Όταν άνοιξα το στόμα
ένα τέλος να γευτώ
ξαναβρέθηκα στο χώμα
απ' την τρύπα στον ιστό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
