| |
Νεκρά βήματα,
λέξεις επίπεδα γυαλιά,
προδομένος χρόνος
ο ουρανός ξανά…
Οπτασίες, αίμα,
θαμμένη στα σύννεφα η σκουριά,
βυθισμένη πόλη
μες στη χαμένη μου ματιά…
Ήλιος και σκοτάδι,
πορφυρή σκιά,
σκέψεις τριγυρίζουν,
κίνηση καμιά…
Πέτρωσε ο πόνος
γέφυρα αδειανή,
η μια άκρη ο χρόνος,
η άλλη ουράνια πληγή…
Μ’ αίμα ντύθηκε το σύμπαν
για χάρη μιας μόνο στιγμής,
τον ουρανό έβαψα φίλο
μ’ ένα χρώμα προσμονής…
Κόκκινο σαν λάβα,
καυτής πηγής, ψυχής,
αιώνες παθιασμένης σιωπής
το μυστικό τ’ ουρλιαχτού της ζωής…
Ψιθυριστά… Ψιθυριστά… Σ’ αγγίζω…
Το ηλιοβασίλεμα μοιάζει
ανάσα μιας ιαχής
απ’ το στόμα τ’ ονείρου
ως την άκρη της γης…
Πέπλα φωτιάς και αίμα,
γαλήνη, η σιωπή της ψυχής,
το ηλιοβασίλεμα είναι
τ’ ουρανού το ουρλιαχτό της ζωής…
Σιγή φωτός, κενός σταυρός, θλίψη…
Φωτιάς κραυγή, έσχατη ευχή, λήξη…
Χαμένος μες στην ιαχή,
γαλήνη και μετά σιωπή…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
