Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132762 Τραγούδια, 271267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η μυρωδιά του Φθινοπώρου
 Καλό ξημέρωμα σε όλους!
 

[align=center]Η μυρωδιά του Φθινοπώρου

Άφησε τα χλωμά σύννεφα να χαμηλώσουν
να μας σκεπάσει η λευκή μελαγχολική ομίχλη.
Άφησε τις στάλες της βροχής να πέσουν στο χώμα
να σβήσουν τα ίχνη μας, αφού γυρισμός δεν υπάρχει.

Άφησε τον δροσερό αέρα του φθινοπώρου
να φυσήξει δυνατά ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων
και τα κίτρινα φύλλα να πέφτουν αργά αργά
να ζωγραφίζουν πάνω στη γη τα χαμένα όνειρα μας.

Άσε τη μυρωδιά του φθινοπώρου να φτάσει εκεί
όπου μόνο οι ψυχές μας μπορούσαν κάποτε να φτάσουν.

ΚαΤερίνη.
7.10.10[/align]




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Μονόλογοι
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Με της ψυχής το φως, ποτέ δε σκοτεινιάζω!
 
Δέσποινα1971
06-10-2010 @ 14:34
Άφησε τις στάλες της βροχής να πέσουν στο χώμα
να σβήσουν τα ίχνη μας, αφού γυρισμός δεν υπάρχει..
έχε μυρωδιά φθινοπώρου!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
iraklisv
06-10-2010 @ 15:43
Πολύ μου άρεσε Κατερίνη!!!

Αν και μου θυμίζεις κάποια.

Να είσαι καλά.

Το σχήμα άπαιχτο!
Celestia
06-10-2010 @ 17:04
Φανταστικο!!!!!!!

::yes.:: ::theos.::
monajia
06-10-2010 @ 22:02
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Dimitri Favvas
06-10-2010 @ 22:26
Καλημέρα Κατερίνη..
Η μυρωδιά από τα πεσμένα φύλλα που έχει συμποτίσει η βροχή.... το καφεκίτρινο χρώμα τους... και η ζωή που θα σβήσει στα χιόνια. Το φθινόπωρο
sharon
06-10-2010 @ 22:46
Άφησε τα χλωμά σύννεφα να χαμηλώσουν
να μας σκεπάσει η λευκή μελαγχολική ομίχλη.
Άφησε τις στάλες της βροχής να πέσουν στο χώμα
να σβήσουν τα ίχνη μας, αφού γυρισμός δεν υπάρχει.

ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ
idroxoos
07-10-2010 @ 11:50
Άφησε τις στάλες της βροχής να πέσουν στο χώμα
να σβήσουν τα ίχνη μας, αφού γυρισμός δεν υπάρχει.

::yes.:: ::yes.::
horseman
11-10-2010 @ 09:53
Άνοιξα μια πέτρα...
κοιμόταν ένα αηδόνι...
μελωδία απ' την φωνή σου μου τραγούδησε...
κι είπε να καρτερώ το φιλί σου...
στις ανατολής τα χρώματα...
στους οργασμούς...
απ' το ποιό τρυφερό ουράνιο τόξο...
Στέλιος Κ.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο