| |
το φίδι σύρθηκε γοργά μες στα ξερά τα χόρτα
της προδοσίας οσμίστηκα την παρουσία κοντά
σφάλισα τα παράθυρα και κλείδωσα την πόρτα
πάντα φοβόμουν τα ύπουλα, και τα θολά νερά
η θάλασσα κυμάτισε και στον κυματισμό της
να μη ριζώσω ορκίστηκα σε τούτη τη στεριά
αλλά να χτίσω ένα σκαρί κι απάνω στο νερό της
να ταξιδέψω το αίμα μου προτού γενεί σκουριά
στο ύστερο αστέρι της νυχτιάς στ’ ολόπρωτο της μέρας
αφέθηκα να με οδηγεί κι οργιά με την οργιά
έφτασα πέρα απ’ τα βουνά , απ’ τα νησιά πιο πέρα
στην χώρα την αδάκρυτη που η αγάπη δε γερνά
κι εσύ που σε αγάπησα προτού αγαπήσω εμένα
και που έλεγες δεν ήξερες να με αγαπήσεις πως
να μη λυπάσαι που έφυγα με τα φτερά καμένα
μια πεταλούδα ήμουνα που ακούμπησε το φως…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
