| |
| | Το ημερολόγιό μου |  | | |
Τι να θυμηθώ τι να σου γράψω,
που όλες οι θύμησες έγιναν λεπτές
αραχνοΰφαντες σελίδες
ενός πολύτομου ημερολόγιου
που όλο και λεπταίνουν
από το βάρος των καινούργιων ημερών
που στοιβάζονται ασταμάτητα
η μια πάνω στην άλλη.
Οι παλιότερες από κάτω,
όλο και χωνεύονται μεταξύ τους,
όλο και μπερδεύονται οι μέρες,
τα χρόνια, τα γεγονότα, οι άνθρωποι,
οι αγάπες, οι λύπες οι αποχωρισμοί,
… οι θάνατοι.
Όπως οι τόποι που αφήνει πίσω του ο ταξιδιώτης
όλο και μικραίνουν
και φαίνεται ότι πλησιάζουν μεταξύ τους
τα σπίτια, τα δέντρα, τα βουνά
και στο τέλος συγχέονται
και φτιάχνουν όλα μαζί μια μόνο γραμμή,
το μακρινό ορίζοντα.
Ταξιδιώτες είμαστε
σ’ ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή,
με μια μόνο κατεύθυνση
και μια μόνο στάση για τον καθένα μας.
Αυτή που θα κατέβουμε.
Το ταξίδι όμως συνεχίζεται με τους υπόλοιπους
κι εμείς γινόμαστε μια ακόμα αραχνοΰφαντη σελίδα
στο χωνευτήρι του χρόνου.
Ένα αχνό σημαδάκι
λίγο πριν χαθούμε στο βάθος του ορίζοντα.
Λίγο πριν μας αγκαλιάσει η λήθη
… η ανυπαρξία.
Αριάδνη Μεσογείτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
07-10-2010 @ 01:27 |
Ταξιδιώτες είμαστε
σ’ ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή,
με μια μόνο κατεύθυνση
και μια μόνο στάση για τον καθένα μας.
Αυτή που θα κατέβουμε.
ΣΩΣΤΑ..............................................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | marakoskevasmata
07-10-2010 @ 02:37 | υποκλινομαι στο φιλοσοφικό καταυγασμα του πονηματος σου! ::theos.:: | | prince philip
07-10-2010 @ 02:53 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ετσι απλα | | poetryf
07-10-2010 @ 05:05 | εξαιρετικό......
χαίρομαι που γνωρίζω τη γραφή σου ::yes.:: | | ... άρα υπάρχω
07-10-2010 @ 07:26 | Ένας κόμπος στο λαιμό...
κι ένα παράπονο γλυκό...
Πολύ ωραίες οι εικόνες σου Αριάδνη..!! | | idroxoos
07-10-2010 @ 11:17 | κι εμείς γινόμαστε μια ακόμα αραχνοΰφαντη σελίδα
στο χωνευτήρι του χρόνου.
Ένα αχνό σημαδάκι
λίγο πριν χαθούμε στο βάθος του ορίζοντα.
Λίγο πριν μας αγκαλιάσει η λήθη
… η ανυπαρξία.
::yes.:: ::yes.:: | | Helene52
07-10-2010 @ 12:38 | Ταξιδιώτες είμαστε
σ’ ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή,
με μια μόνο κατεύθυνση
και μια μόνο στάση για τον καθένα μας.
Αυτή που θα κατέβουμε.
Το ταξίδι όμως συνεχίζεται με τους υπόλοιπους
κι εμείς γινόμαστε μια ακόμα αραχνοΰφαντη σελίδα
στο χωνευτήρι του χρόνου.
Ένα αχνό σημαδάκι
λίγο πριν χαθούμε στο βάθος του ορίζοντα.
Λίγο πριν μας αγκαλιάσει η λήθη
… η ανυπαρξία. ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
